Hoe een politicus kijkt als hij liegt. Samsom over Karakus. Spekman over Karakus. Samsom en Spekman hebben dezelfde gesloten, onwillige blik in hun ogen als ze voor de camera moeten zeggen dat ze het grootste vertrouwen hebben in Karakus. Ze hopen dat Karakus nu niet meer ter sprake komt, het is genoeg geweest, we moeten vooruit. Op de brandgevaarlijke zolder van een religieus internaat in Rotterdam hebben jarenlang jonge meisjes geslapen. De vergunningen deugden niet, iedereen wist ervan, maar er gebeurde niets. Het moskee-bestuur wilde in ruil voor medewerking een nieuwe moskee. Misschien was die wel beloofd door wethouder Karakus, die het cliëntelisme uit Turkije heeft meegenomen. (En daar in geheime radio-opnamen gewoon over praat.)
Hij is een stemmentrekker, het algemeen belang moet even wachten, de sociaal-democratie ook, eerst de bulk aan stemmen binnenhalen. Ik hoef gelukkig niet te stemmen in Rotterdam, en ik hoef me ook niet te verantwoorden. Niemand vraagt of ik Karakus vertrouw, ik hoef tegen niemand te liegen, ik ben een anonieme stemmer, een onverdachte steunpilaar van de democratie.
Hoe een politicus kijkt als hij liegt. Samsom over Karakus. Spekman over Karakus. Samsom en Spekman hebben dezelfde gesloten, onwillige blik in hun ogen als ze voor de camera moeten zeggen dat ze het grootste vertrouwen hebben in Karakus.