A.L Snijders

Oekraïne is een heel groot land, maar Rusland is veel groter. Oekraïne is onfortuinlijk, het heeft een zwak leger, is geen lid van de Navo (wordt dus niet automatisch geholpen als het wordt aangevallen), is de Krim kwijtgeraakt, verliest het van de separatisten, kan niet op tegen de gesmokkelde tanks van Poetin.

Oekraïne is een heel groot land, maar Rusland is veel groter. Oekraïne is onfortuinlijk, het heeft een zwak leger, is geen lid van de Navo (wordt dus niet automatisch geholpen als het wordt aangevallen), is de Krim kwijtgeraakt, verliest het van de separatisten, kan niet op tegen de gesmokkelde tanks van Poetin.

Ik heb soms medelijden met dit land – geen rationele overweging, meer een emotie van het schoolplein, een herinnering aan vroeger, toen mijn karakter ontstond. Ik heb een gezonde buurman van vijfendertig jaar die zich zo betrokken voelt bij de wereldgeschiedenis van de krant en de tv dat hij dienst wil nemen in het Oekraïense leger. Ik denk aan Syrië en zeg: ‘Weer eens wat anders.’ Ik besluit me op de hoogte te stellen als ik in de gids lees dat er een documentaire wordt uitgezonden over het feminisme in het getergde land. Helaas in het laatste uur voor middernacht, ik heb een zware dag achter de rug, ik val nu en dan in slaap. Uit de brokstukken wordt me toch veel duidelijk: de vrouw in Oekraïne wordt als een tweederangs wezen beschouwd.

Ook dat nog.