Mij wordt regelmatig verweten dat ik gisteren een andere mening had dan vandaag. Dat komt door de man uit één stuk, die een belangrijke rol in onze opvoeding speelt. Een bewegelijke geest wordt gewantrouwd, geassocieerd met onbetrouwbaarheid.
In De wereld draait door was Hugo Borst aan het woord over Louis van Gaal, die zijn leven beheerst. Het ging over voetbal, een grillig en vaak spannend spel. Ik kijk er wel eens naar, maar ik ben elke wedstrijd een minuut na het laatste fluitsignaal voor altijd vergeten. Hugo Borst niet – die kun je vragen naar de twintigste minuut van de wedstrijd Argentinië-Mexico in 1974, en dan geeft hij uit zijn hoofd het correcte antwoord. In De wereld draait door legde hij uit dat Louis van Gaal zichzelf op het laatste wereldkampioenschap verloochend had. Van aanvallend overgestapt naar verdedigend, van mooi naar lelijk, om eindelijk eens toe te treden tot de club van wereldkampioenen. Weliswaar mislukt, maar door die adembenemende ommezwaai besloot Hugo Borst dat hij zijn houding tegenover Van Gaal ook wel kon wijzigen. Deze twee mannen hadden de man uit één stuk verslagen. Voor mij was het een belangrijke televisieavond.