Het verhaal van... Luciano Pavarotti
Een, 22.35-23.34 uur
Eten, muziek en voetbal. De drie passies van tenor Luciano Pavarotti (1935-2007).
Maar de grootste daarvan was volgens zijn ex-vrouw Adua Veroni eten. Niet erg verwonderlijk gezien zijn almaar uitdijende postuur. In elke hotelkamer waar hij verbleef liet hij een keuken inbouwen en kookte hij. Veel. Helaas leidde dat ook tot veel gezondheidsklachten. En zijn bijnaam ‘Big P’.
Het gemak waarmee hij de hoge noten haalde in zijn rol als Tonio in Fille du Régiment (1966) leverde hem zijn andere bijnaam ‘King of high c’s’ op. Pavarotti had een stém. Of zoals Ernst-Daniel Smit het formuleerde: ‘God had ’m persoonlijk in de keel gescheten’.
Pavarotti was een bekende operazanger, maar zijn populariteit had hij mede te danken aan zijn derde passie: voetbal. Zijn versie van de aria ‘Nessun Dorma’, (VINCERO, VINCERO!) uit Puccini’s Turandot tijdens de wereldkampioenschappen in Italië van 1990 werd hét lijflied van voetbalsupporters en de hymne van de jaren negentig. Pavarotti werd een icoon. Het is weinig operasterren gegeven om zelfs in roddelrubrieken als lijdend voorwerp te mogen optreden.
In deze documentaire komen alle genoemde facetten van Pavarotti aan bod. Door middel van veel foto’s uit de oude doos en vrienden die hem al heel zijn leven kennen kijgen we een beeld van hem. De bakkerszoon uit Modena, die trouw was aan zijn familie en vrienden. Echtelijke trouw ging hem wat minder goed af. Al vanaf z’n prille huwelijk had hij affaires. Na meer dan veertig jaar had Adua genoeg van de vraatzucht betreffende vrouwen en scheidde ze van Pavarotti. Ze is ook de enige in deze documentaire die af en toe een kritische noot laat horen over zijn grillen. Saillant detail: Adua wilde alleen aan de documentaire meewerken als Nicoletta Mantovani, de tweede mevrouw Pavarotti, niet aan het woord zou komen.
De laatste, mindere periode, waarin Pavarotti de bijnaam ‘The king of cancellations’ kreeg, komt in de documentaire niet aan bod. Over de doden niets dan goeds. Ter gelegenheid van zijn zesde sterfdag eren wij nogmaals de koning van de hoge c.
Maar de grootste daarvan was volgens zijn ex-vrouw Adua Veroni eten. Niet erg verwonderlijk gezien zijn almaar uitdijende postuur. In elke hotelkamer waar hij verbleef liet hij een keuken inbouwen en kookte hij. Veel. Helaas leidde dat ook tot veel gezondheidsklachten. En zijn bijnaam ‘Big P’.
Het gemak waarmee hij de hoge noten haalde in zijn rol als Tonio in Fille du Régiment (1966) leverde hem zijn andere bijnaam ‘King of high c’s’ op. Pavarotti had een stém. Of zoals Ernst-Daniel Smit het formuleerde: ‘God had ’m persoonlijk in de keel gescheten’.
Pavarotti was een bekende operazanger, maar zijn populariteit had hij mede te danken aan zijn derde passie: voetbal. Zijn versie van de aria ‘Nessun Dorma’, (VINCERO, VINCERO!) uit Puccini’s Turandot tijdens de wereldkampioenschappen in Italië van 1990 werd hét lijflied van voetbalsupporters en de hymne van de jaren negentig. Pavarotti werd een icoon. Het is weinig operasterren gegeven om zelfs in roddelrubrieken als lijdend voorwerp te mogen optreden.
In deze documentaire komen alle genoemde facetten van Pavarotti aan bod. Door middel van veel foto’s uit de oude doos en vrienden die hem al heel zijn leven kennen kijgen we een beeld van hem. De bakkerszoon uit Modena, die trouw was aan zijn familie en vrienden. Echtelijke trouw ging hem wat minder goed af. Al vanaf z’n prille huwelijk had hij affaires. Na meer dan veertig jaar had Adua genoeg van de vraatzucht betreffende vrouwen en scheidde ze van Pavarotti. Ze is ook de enige in deze documentaire die af en toe een kritische noot laat horen over zijn grillen. Saillant detail: Adua wilde alleen aan de documentaire meewerken als Nicoletta Mantovani, de tweede mevrouw Pavarotti, niet aan het woord zou komen.
De laatste, mindere periode, waarin Pavarotti de bijnaam ‘The king of cancellations’ kreeg, komt in de documentaire niet aan bod. Over de doden niets dan goeds. Ter gelegenheid van zijn zesde sterfdag eren wij nogmaals de koning van de hoge c.