Holland Doc: Bahar
Nederland 2, 23.00-0.05 uur
Er was eens een meisje van nog maar 15 jaar. Ze heette Bahar en was de enige dochter van een traditioneel Turkse familie. Haar ouders waren niet streng islamitisch, maar dan nog kan je behoorlijk traditioneel zijn. Ze was een pubermeisje zoals zovelen. Met heftige emoties, gierende hormonen en fantasieën over de liefde. Die werden nog eens verhevigd door de Turkse dramafilms en liedjes waarin onmogelijke liefdes en grootse woorden over ‘zwarte liefde’ (een onontkoombaar soort liefde, een liefde zo diep dat je er totaal aan overgeleverd bent) bewierookt werden.
Bahar werd gekoesterd en totaal beschermd door haar ouders en drie broers. Al deze liefde en aandacht waren ook een gouden kooi voor haar. Ze wilde niet steeds alles moeten verantwoorden en in de gaten gehouden worden. Ze wilde zich optutten en uitgaan, zoals haar vriendinnen. Niet constant rekening houden met wat ‘de gemeenschap’ ervan zou denken. En natuurlijk zat ze vol verlangen naar een jongen die haar zou wegvoeren.
En daar was Mehmet, een illegale buurjongen die met haar wilde trouwen. Haar ouders waren zeer tegen dit idiote plan. Ze was immers nog jong, zat op school, en ging het die jongen nou om Bahar of om een verblijfsvergunning? Bahar was onvermurwbaar, dit was haar prins op het witte paard. De tegenwerking van haar omgeving overtuigde haar er nog meer van dat dit de ‘zwarte liefde’ was waar ze zo veel over had gehoord. Haar prins wist haar zo te verleiden dat haar ouders het huwelijk, vanwege een ‘moetje’, wel moesten accepteren. Even ging het goed, ze kregen zelfs twee kinderen, maar zoals in veel sprookjes liep het niet goed af. Haar prins blijkt uiteindelijk een kwaadaardige pad te zijn.
Het sprookje waar Bahar zo graag in wilde geloven eindigt in een tragedie. Na jaren van mishandeling wordt ze voor de ogen van haar zevenjarige dochtertje vermoord. De documentaire Bahar (2013, Carin Goeijers) vertelt via de familie van Bahar de geschiedenis, maar meer nog de nasleep voor de familie. Niet alleen zijn Bahars ouders hun dochter kwijt, maar ook hun kleinkinderen. Zij zijn sinds die fatale nacht bij een pleeggezin ondergebracht, dat in tegenstelling tot hun eigen familie streng islamitisch is. Aan de hand van dagboeken en brieven van Bahar (geschreven met hartjes op de i) krijgen we een inkijk in haar zieleroerselen. In hoeverre was het huwelijk van Bahar een vlucht om een eigen leven te kunnen leiden? Vielen haar opstandigheid en haar droomwereld niet onder het normale puberen? Had de familie haar kunnen helpen of wisten ze inderdaad niets van haar ellendige huwelijk, zoals ze beweert? Verzweeg Bahar het allemaal vanwege de vernedering? De familie en de kijker blijven zitten met de vraag: wat als…