In politieke thriller De deal berusten alle overeenkomsten met de werkelijkheid op toeval.

De deal
Uitzending gemist

In de driedelige politieke thriller De deal maken we kennis met André Wouters (Jacob Derwig): fel anti-islam, streng beveiligd, paranoïde voorman van de Vrijheidspartij. Tja. Gaat Geert Wilders hierna ooit nog aan tafel zitten bij de Vara? ‘Laat ik allereerst zeggen dat we fictie maken,’ reageert hoofd drama en ontwerper van de serie, Robert Kievit. ‘Het is een echo van de werkelijkheid, maar het is geen documentaire. Anders hadden we wel een man met een witte pruik gehad.’ Hij lacht. ‘Buiten dat, Wilders zit nu al niet bij ons aan tafel.’
‘We maken graag politiek drama, over wat er nu onderhuids speelt,’ verklaart hij het ontstaan van de serie. ‘In dit geval het populisme, de dreiging van terrorisme, de financiering van politieke partijen en Europese allianties. Daarover zijn we gaan speculeren. Wat als iemand in Europa een verbond aangaat met een andere partij? Dat was eerst nog ondenkbaar bij Wilders, hij was sterk anti-Europa, maar tijdens het maken zagen we hem ineens een persconferentie geven met Marine Le Pen. Soms haalt de werkelijkheid je ook in.’ 

Schimmige verbonden en achterkamertjespolitiek, daar draait het om in De deal. De jonge journaliste Fenna Zielhorst (Carolien Spoor) infiltreert de partij om te ontdekken wie Wouters’ onbekende, onheilspellende sponsoren zijn. Karen Geurtsen deed in 2010 voor HP/De Tijd hetzelfde. ‘Een dramaserie kost tijd, ik denk dat we in 2009, 2010 hiermee zijn begonnen. Maar een journalist die een politieke partij infiltreert is ook niet moeilijk te verzinnen als je een serie wilt maken op het snijvlak tussen politiek en journalistiek.’
We gaan nog even door op de overeenkomsten: de rechterhand van Wouters heet Roos Omega. Klinkt dat niet een beetje als Fleur Agema? ‘Haha, jij zegt het, niet ik. Nee, het is wel een serie met dwarsverbanden. Aan de ene kant berusten alle overeenkomsten met de werkelijkheid op toeval. Aan de andere kant, wie de schoen past, trekke hem aan.’
We zouden bijna denken dat De deal iets wil zeggen over de huidige politiek en één partij in het bijzonder. ‘Nee, er is geen boodschap. We waren gewoon benieuwd hoe het achter de schermen van een dergelijke politieke partij zou kunnen zijn. Nogmaals, het is niet “zo is het”, maar “zo zou het kunnen zijn”.’ Maar als Fenna zegt de ‘racistische klootzak’ Wouters kapot te willen maken, dan lijkt daarin wel een mening te schuilen over de pvv. ‘Of onze mening over sommige journalisten, want het gedrag van Fenna vind ik laakbaar. Ik vind niet dat journalisten zo’n geheime agenda moeten hebben. Nee, er zijn in deze serie geen good guys.’
Nog eentje dan: De deal wordt rond de gemeenteraadsverkiezingen uitgezonden. ‘Dat is een bijzondere toevalligheid, de netmanager bepaalt het uitzendtijdstip. De PVV doet trouwens amper mee aan die verkiezingen. Ze staan nu wel landelijk erg hoog in de peilingen en dat hadden we een paar jaar geleden ook niet verwacht. Ik bedoel maar, een actueel drama over vandaag dat je morgen uit kan zenden lukt niet, je bent altijd te laat.’