Het marathoninterview heeft een lange traditie bij de VPRO. Vanaf kerstavond is vijf dagen een drie uur durend vraaggesprek te beluisteren, met achtereenvolgens Jan Brokken, Alexander Münninghoff, Noraly Beyer, Jan Swinkels en Robbert van Lanschot.

Woensdag 24 december
Chris Kijne in gesprek met Jan Brokken
 

Eindelijk gerechtigheid geschiedde Jan Brokken in 2013, toen hij doorbrak met De vergelding. In dat boek reconstrueert hij minutieus een veronderstelde, nooit opgehelderde sabotagedaad uit 1944 in het Zuid-Hollandse Rhoon waarbij een Duitse soldaat de dood vond, waarna de bezetter als represaille zeven dorpsbewoners executeerde. Tot op heden leidt deze gebeurtenis tot een scheiding der geesten in het dorp, waar Brokken in 1949 als zoon van een uit Indonesië gerepatrieerde dominee werd geboren. Hij bleef er net als zijn vader een buitenstaander, wat tot een bestaan van observeren, reizen en schrijven leidde. Hij werd journalist voor Trouw en HP, verbleef tien jaar in de Cariben en bracht inmiddels 25 titels op zijn naam, waaronder Jungle Rudy, een Afrika-omnibus, Mijn kleine waanzin (autobio), Feininger voorbij en Baltische zielen. Ondanks het feit dat het werk van deze knappe verteller – ‘Bij Brokken is de speurtocht net zo belangrijk als de vondst,’ schreef Ewoud Kieft in de NRC – bijna altijd lovend wordt gerecenseerd, bleef het tot dusver bij nominaties en viel Brokken steeds buiten de grote prijzen. Ook De vergelding werd ‘slechts’ beloond met de mr. J. Dutilhprijs (een tweejaarlijkse prijs voor historische publicaties over Rotterdam e.o.).

Donderdag 25 december
Tessel Blok in gesprek met Alexander Münninghoff
 
Wie weet krijgt ook Alexander Münninghoff alsnog de gunst van een breed publiek. In het onlangs verschenen, prachtig geschreven De stamhouder toont hij, net als Jan Brokken, hoe langdurig ontwrichtend de effecten zijn van (verkeerde) keuzen gemaakt in tijden van oorlog. Münninghoffs familiekroniek mag bizar heten. Opa vluchtte in 1939 met achterlating van al zijn bezittingen van Riga naar Nederland, vader vocht om dit onrecht ongedaan te maken als SS’er aan het oostfront en verwekte in 1944 Alexander in Posen, nu Poznan. Toen deze als vierjarige met een op zolder gevonden SS-helm op aan de familiedis verscheen, stond hij nog maar aan het begin van zijn kroniek. Münninghoff, die vijftien jaar aan De stamhouder heeft gewerkt, is journalist, slavist en biograaf. Hij werkte tot 2007 bij de Haagsche Courant, waarvoor hij eerder correspondent in Moskou was (Tropenjaren in Moskou, 1991). Voorts publiceerde hij, zelf schaker bij het Haagse Discendo Discimus, in Schaakbulletin interviews met Russische grootmeesters en schreef biografieën van Bobby Fischer, Max Euwe en Jan Hein Donner, alsook een geschiedenis van het Hoogovens Schaaktoernooi.
Münninghof stond als mede-oprichter van 50Plus in 2011 op de kieslijst voor de Staten- en Eerste Kamerverkiezingen. In Het marathoninterview vertelt hij hoe dat afliep. 
Vrijdag 26 december
Pieter van der Wielen in gesprek met Noraly Beyer
 

Het bekendste gezicht in deze reeks marathoninterviews is dat van Noraly Beyer; zij presenteerde immers van 1995 tot 2008 het NOS Journaal en was ook redactrice en presentatrice bij de Wereldomroep. Noraly Beyer werd in 1946 in Willemstad op Curaçao geboren uit Surinaamse ouders die naar het eiland waren gekomen omdat de Shell-vestiging daar werkgelegenheid bood. Na het overlijden van haar vader belandde de elfjarige Noraly op een internaat in Roermond en rondde vervolgens de Kweekschool af in Den Haag. Met haar echtgenoot verhuisde ze in 1970 naar Suriname, gaf daar les op een basisschool en ging het nieuws lezen bij de Surinaamse televisie. Na de Decembermoorden van 1982 onder het regime-Bouterse (‘Zoveel mensen dood in zo’n kleine gemeenschap. En allemaal mensen die ik heel goed heb gekend.’) vertrok Beyer met haar dochter naar Nederland en ging hier voor radio en televisie werken, ook als bureauredacteur. Minder bekend is dat ze in 2008 de overstap maakte naar het theater, als actrice, researcher en toneelschrijver. Daarnaast leidt ze nog steeds debatten en schrijft columns. Haar herinneringen staan beschreven in De Antillen en ik en Suriname en ik.

Zaterdag 27 december
Coen Verbraak in gesprek met Jan Swinkels
 

Jan Swinkels (1950), de voorlaatste, tevens jongste gast in Het marathoninterview, is sinds 1984 psychiater in het Academisch Medisch Centrum en sinds 2002 hoogleraar Richtlijnontwikkeling in de geestelijke gezondheidszorg aan de Universiteit van Amsterdam. Hij promoveerde in 1994 op onderzoek naar de hulpvraag van psychiatrische patiënten en was steeds nauw betrokken bij het ontwikkelen van een kwaliteitsbeleid voor het artsenvak door de Nederlandse Vereniging voor Psychiatrie. Swinkels publiceert voornamelijk op het terrein van depressie. Hij is een veelgevraagd spreker, zit in tientallen commissies en besturen en was ook de samensteller en presentator van de RVU-serie Met hart en ziel. Toen zij werden geconfronteerd met zelfdoding in hun naaste omgeving, publiceerden Swinkels en journaliste Monique Janssens Een tweede leven, waarin interviews met zestien personen die een zelfmoordpoging deden. Na verkeersongevallen is zelfdoding de belangrijkste doodsoorzaak onder twintigers. Swinkels: ‘Toch is Nederland een gelukkig land, we staan met suïcide op de laatste plaats in Europa. Het percentage daalde sinds 1983. Misschien omdat huisartsen eerder doorverwijzen naar psychiatrische hulp en door de opkomst van antidepressiva.’ In 2009 werd Swinkels voor Kijken in de ziel al geïnterviewd door Coen Verbraak. In Het marathoninterview gaat Verbraak nu uitgebreider in gesprek met Swinkels. 

Zondag 28 december
Bram Vermeulen in gesprek met Robbert van Lanschot
 
Robbert van Lanschot (1949) is inderdaad een telg uit het bekende bankiersgeslacht (vader was president-commissaris), maar zag zelf geen heil in de haute finance: na een loopbaan als diplomaat, onder meer in conflicthaarden als Zuid-Soedan, Ethiopië en Oost-Congo (Goma), verliet hij in 2011 de Buitenlandse Dienst en is tegenwoordig freelancejournalist. Hij schrijft artikelen voor NRC, de Volkskrant en De Groene Amsterdammer. In 2010 verscheen Café Mogadishu, vernoemd naar een Haags etablissement, waarin hij verslag doet van zijn omzwervingen en participerende observaties in probleemwijken. Robbert van Lanschot is zowel verbaasd als verontrust over deze allochtone schaduwwereld vol misverstand, onbegrip en vooroordeel, waarvan men op het Binnenhof een te rooskleurig multicultureel beeld heeft of gewoon niks af weet. Het in 2013 verschenen Breng me naar Florida!, naar de gelijknamige beroemde nachtclub in de Keniase hoofdstad Nairobi, gaat over de seksuele escapades van een oud-diplomaat: ‘Ik wilde een fantastisch verhaal vertellen dat je in één keer uitleest. Een verhaal over Afrikaanse cultuur, zonder zelf positie in te nemen.’ Waarom gaan zoveel Europeanen in Afrika op zoek naar al dan niet betaalde seks?