Arts Sophie Cohen ondersteunde zes kitesurfers bij hun tocht over de Oceaan. ‘Er gingen best vaak bijna dingen mis.’

RTL Xtreme presenteert: HTC Atlantic Kite Challenge
Zaterdag, RTL 7, 17.30-18.00 uur

Voor het eerst in de geschiedenis kitesurfend de Atlantische Oceaan oversteken, dat was het idee van de Nederlander Filippo van Hellenberg Hubar. Hij verzamelde vijf professionele kitesurfers om zich heen, drie Nederlanders, een Noorse en een Amerikaan, en voer in estafettevorm van de Canarische Eilanden de meer dan zevenduizend kilometer naar het Caribisch gebied. Op de volgboot, een zeilschip, bevond zich onder anderen arts Sophie Cohen (28), promovendus bij het Emma Kinderziekenhuis in Amsterdam. Twee weken voordat de expeditie vertrok werd ze door Filippo gevraagd om de groep te versterken.
 
Had je wel tijd om je voor te bereiden?
‘Ja, ik had dus maar een paar dagen om alles met mijn werk te regelen en om een medische kit te maken. Ik heb toen meteen allemaal rampscenario’s opgeschreven: wat kan er op zee gebeuren met een kiter of zeiler? Bijvoorbeeld haaienbeten, giftige kwallen, grote snijwonden, onderkoeling, zeeziekte, botbreuken of iemand kwijtraken. Daar heb ik allemaal spullen voor meegenomen.’
 
Is een goede kinderarts ook een goede scheepsarts?
‘Haha, niet per se. Ze hebben mij vooral gekozen omdat ik ook ervaring heb op zee. Ik heb een jaar lang een opleiding tot schipper gevolgd en als kind zeilde ik in het Nederlandse jeugdteam.’

Ik las in het reisverslag dat jullie het allemaal overleefd hebben.
‘Dat was mijn grootste doel inderdaad. Toen iedereen levend en wel met zijn voeten aan de kant stond, was ik heel blij. Er gingen best vaak bijna dingen mis, en dan besef je wel dat je echt alleen bent midden op zee. Daar leer je als dokter ook veel van, want je staat altijd op scherp. Je handen en hoofd zijn alles wat je hebt.’

Wat voor dingen gingen er mis onderweg?
‘Max, een van de kiters, kreeg een board tegen zijn hoofd, waardoor hij een behoorlijke hoofdwond opliep. Een andere, Dennis, zat ongeveer tien seconden vast onder de bijboot en kreeg water in zijn longen. Hij is trouwens ook nog een keer midden in een kwal gevallen. Maar uiteindelijk liep het goed af.’

Nog andere lastige zeedieren ontmoet?
‘Vervelend waren de vliegende vissen. Die waren er de hele tijd, soms in grote groepen. Het zijn vissen zonder graat, meer een soort alen, en ze stinken verschrikkelijk als ze op de boot landen. Ze deden me denken aan ratten, of aan de duiven van de Dam.’
 
Hoe is het om nu weer terug te zijn?
‘Het was wel even schakelen. Het ziekenhuis is toch een erg log en traag apparaat en je bent ineens weer afhankelijk van heel veel mensen. Bij ons is het heel erg overleg, overleg, overleg, terwijl het op de boot veel meer actie, beslissing, actie, beslissing was.’
 
Eigenlijk zou het management ook eens op zo’n tocht moeten?
‘Ik denk serieus dat het echt goed zou zijn. Sowieso zijn alle dingen die je even uit je bureaustoel trekken, weg uit de comfortzone, erg goed.’