In het ongemakkelijke, maar ook grappige She’s a boy I knew verandert Steven Haworth van man naar vrouw. Politie-adviseur Willemijn Ahlers kan daarover meepraten.

-------------------------------------------------
Movies That Matter: She’s a Boy I Knew
NPO doc, o.a. donderdag 22.00-23.20 uur
-------------------------------------------------
 
Als de 56-jarige inspecteur Wim Ahlers het politieteam waarin hij werkt vertelt dat hij transseksueel is en als vrouw verder wil leven, valt er een doodse stilte. De stilte wordt verbroken door twee collega’s die opstaan en beginnen te klappen. Nu, vijf jaar en een aantal operaties later, heet Wim Willemijn en werkt ze als beleidsadviseur bij de politie.
Heb je je altijd vrouw gevoeld?
‘Ik droom al zo lang ik me kan herinneren dat ik een meisje ben.
Hoe reageerde je gezin op je uiteindelijke coming-out?
‘In het begin was er natuurlijk een fase van verwarring en onwetendheid. Mijn vrouw en kinderen accepteerden me echter voor wie ik ben. Ze namen stukje bij beetje afscheid van de man, en ontdekten de vrouw die ik altijd al was. Iedereen deed dat in zijn eigen tempo.’
Je bent gelovig. Hoe was het in de kerk om naar buiten te komen met je ware identiteit?
Op een gegeven moment ben ik voor het koor gaan staan en heb ik gezegd: ‘er is iets met mij aan de hand, en dat wil ik met jullie delen.’ Dat was heel spannend, maar eigenlijk leverde het geen problemen op. Onlangs was het Transgender Memorial Day – een dag waarop vermoorde transgenders herdacht worden. In de kerk mocht ik daarover een gebed uitspreken.’
Hoe gaan je collega’s om met je transitie?
‘Bij mijn coming-out sloot mijn chef af met een speech waarin ze zei: ‘Je hoeft het niet te begrijpen, maar je hebt het te accepteren. Anders krijg je met mij te doen.’ Dat was voor mij een bevestiging dat ik er mocht zijn. Achter mijn rug zal best wat gezegd worden, maar daar trek ik me weinig van aan.’
Je spreekt groepen toe over transseksualiteit, en hebt workshops gegeven op de EGPA. (European Gay Police Association) Waarom doe je aan voorlichting?
‘Er is veel discriminatie en veel verlies van relaties en sociale omgeving. De eenzaamheid en dat gebrek aan perspectief gaat me enorm aan het hart. Zelf heb ik mijn gezin en baan kunnen behouden. Dat komt vermoedelijk door mijn open houding en inzet op verbinding met mijn omgeving. Door voorlichting daarover te geven probeer ik beeldvorming binnen de samenleving positief te beïnvloeden.’
In Nederland zijn naar schatting 48.000 mensen met een ambivalente of incongruente genderidentiteit.