Met taart van Abel, bn’ers, orgelmuziek, Noord-Koreaanse choreografie, teckel Bert en een opmerkelijk compliment voor de glazenwassers werd de Algemene Ledenvergadering van de 90-jarige VPRO in Villa VPRO een dag om nooit te vergeten.

Op zaterdag 28 mei om 09.10 uur is de 68-jarige Kees Spelt uit Utrecht het eerste VPRO-lid dat zich bij de receptie van Villa VPRO meldt voor de jaarlijkse ALV. So far, so good. Totdat ik hem vraag of hij de stukken, anderhalve kilo papier, heeft gelezen. Niet dus. ‘Ik heb ze niet ontvangen.’

De dag is nog niet begonnen of mijn verbouwerering is al compleet. Maanden is er gewerkt aan dit evenement dat voor het eerst plaatsvindt in Villa VPRO. Bijzonder, want dat gebouw is helemaal niet berekend op de ontvangst van driehonderd leden. Maar met parallelsessies, subgroepen en strakke regie moet het te doen zijn. Weken zijn de medewerkers bestookt met mails over het netjes achterlaten van bureaus, veel verloven zijn ingetrokken en het draaiboek is bijna net zo dik als het jaarverslag. Blijken de stukken niet eens verstuurd!

© Julie Hrudova

Leden arriveren voor de ALV, die met bijna Noord-Koreaanse precisie is georganiseerd.

Dan komt de aap uit de mouw. Spelt: ‘Ik had mij niet aangemeld en dacht: ik probeer het gewoon.’ Binnen hebben Kick van der Pol en Marise Voskens, de gaande en de komende voorzitter van de Raad van Toezicht, een onderonsje en wacht de vriendelijke Ton van den Berg op wat komen gaat. De 82-jarige oud-grafisch vormgever leest de gids niet wekelijks maar vaak maandelijks. ‘Ik ben veel op reis en dan doet de buurvrouw de plantjes en legt de gidsen bij elkaar. Ik bewaar trouwens alle omslagen. Dinsdag ga ik een maand naar Naxos.’

Ruim 280 aanmeldingen zijn er voor de ALV en dat zijn er meer dan in voorgaande jaren. Voor veel leden is het dan ook hun eerste ALV. Dat hoge aantal aanmeldingen hangt samen met de locatie plus rondleiding en het uitgebreide programma. Hoofdredacteuren komen vertellen over hun plannen en de vprominenten Sunny Bergman, Yvette van Boven, Wim T. Schippers, Roosmarijn Reijmer, Ruben Terlou en Pieter van der Wielen verzorgen presentaties. Een selfie met bn’er voor thuis en de rest van de wereld is hier zo gemaakt.

Om dat alles in goede banen te leiden is er een uitgekiende groepsindeling gemaakt. Die wordt door directeur Lennart van der Meulen precies verkeerd om uitgelegd. Totale chaos dreigt. Gelukkig zorgt Brecht, de alerte regisseur van de dag, dat de welhaast Noord-Koreaanse choreografie die de leden door de villa moet leiden niet gaat ontsporen.

Maar eerst is er taart van Abel. Een prachtig exemplaar met daarop de geschiedenis van 90-jarige VPRO en die wordt aangesneden door Wim T. Schippers. De kunstenaar blijkt overigens geen lid. ‘Nee, dat word je niet zo snel al je er steeds wordt uitgegooid.’ Schippers geeft vandaag in de tuin een toelichting bij zijn Stationnement Gênant, in de volksmond de Drol. Van dat ingenieuze kunstwerk ligt een schaalmodel op de taart. Het hoopje komt op het schoteltje van Schippers zelf en nauwkeurig bestudeert hij het bruine gebakje. Nadat de jubileumtaart verorberd is komt de mededeling dat het onderstuk van piepschuim was. Dat is even slikken. 

Dan legt voorzitter Van der Pol uit waarom voor deze opzet is gekozen. ‘Vorig jaar zaten we in TivoliVredenburg en ging de beloofde rondleiding niet door. We hebben dus wat goed te maken. En we hopen natuurlijk dat jullie hierna zo uitgeblust zijn dat we na de lunch snel klaar zijn met de vergadering.’

sterallure

Ik sluit mij aan bij ‘blauw’ en we gaan naar de Tuinkamer voor een ontmoeting met Ruben Terlou. Die is daar nog niet. 'Nu al sterallures,' roep ik iets te hard. Hij blijkt niet te laat, wij zijn te vroeg. Terlou vertelt onder meer over jezelf zijn voor de camera en over de reacties op zijn veel geprezen serie. Vooral de opmerkingen die hij van Chinezen krijgt dat het niet-westers maar eerder Japans of Koreaans lijkt, steekt hij graag in zijn zak. Hij is overvallen door het succes en zijn nieuwe status als bn’er: ‘Dat had ik niet verwacht en ik was er totaal niet op voorbereid.’ 

Radioman Pieter van der Wielen, de best geklede man van de VPRO, vertelt over nachtwerk, thuis met de kat in slaap vallen bij Air Crash Investigation, het misbruikte woord ‘elite’ en natuurlijk over Nooit Meer Slapen. ‘Ik probeer de luisteraars te pakken. Het gaat om de vraag: wie zit er tegenover mij en wat zie je daarvan terug in zijn werk?’ Van der Wielen erkent dat het soms fout gaat. ‘Zit je tegenover een hiphopster op zoek naar diepere motieven die er niet zijn. Heb je elkaar niets te vertellen.’

Ondertussen brouwt Yvette van Boven aardbeien-tijm likeurtjes en gaat Sunny Bergman filmend in gesprek over kleuren van mensen. Uiteindelijk wordt kleur het thema van de dag. Want constant klinkt dezelfde vraag in verschillende bewoordingen. Wat doet de VPRO om meer mensen aan te trekken waarvan de grootouders niet in Nederland zijn geboren?

© Julie Hrudova

Teckel Bert wordt in bescherming genomen.

Die vraag zal Bert worst wezen. De Zoetermeerse teckel, die ook op de vorige ALV was, wordt tot mijn grote schrik in een mandje meegedragen. Gelukkig blijkt er niets aan de poot. ‘Vanwege alle trappen hier draag ik hem. Teckels hebben daar veel moeite mee,’ vertelt zijn baasje.

Speciaalste attractie vandaag is de knappe toporganist Matthias Havinga. Strak in het pak, met speciale orgelschoenen, bespeelt hij het VPRO-orgel uit 1937. Er klinken VPRO-tunes door het pand en iedereen zingt het lied 'De Wachters' mee. 

Lunch, en dat werd eens tijd. Twee broodjes, een appel, een flesje jus en een inmiddels onvermijdelijk reep Tony’s Chocolonely. Prima.

Net voordat Ton van den Berg aan de lunch begint deelt de 82-jarige onbedoeld een groot compliment uit aan de glazenwassers van Villa VPRO door keihard tegen een grote glazen pui aan te lopen. Ondanks pleisters en een natte doek is de dag voor hem afgelopen. Over zijn geplande reis naar Naxos maakt hij zich geen zorgen. ‘Die gaat wel door.’

Voorzitter Van der Pol opent het plenaire ALV-deel met een dreigement aan het adres van Sunny Bergman. Zij blijkt het gezang rond het orgel ook te hebben gefilmd en hij verbiedt haar het uit te zenden. ‘Onze leden kunnen eerst nog wel wat zangles gebruiken.’ De directeur houdt een mooie toespraak, er worden notulen goedgekeurd, vragen gesteld over iets op pagina 73 van het jaarverslag en als ik weer wakker word is Marise Voskens de nieuwe voorzitter. Tijd voor een gratis borrel van de 90-jarige. Net als vorig jaar hebben de thuisblijvers weer groot ongelijk. Op naar de 200 jaar.

© Julie Hrudova