Metropolis

de een z'n dood...

Overal gaan mensen dood, overal worden ze begraven of gecremeerd, en overal ter wereld zijn er mensen die daar geld aan verdienen. Want ook de dood is business.

In Nicaragua zijn ze dol op gruwelen en sensatie, zowel in de kranten als op de radio. Calicto Valle Rugama, beter bekend als 'Calulo', voorziet hierin: hij racet de stad rond op zoek naar sterfgevallen waar hij verslag van kan doen, of het nu bij een ongeluk op de ringweg is, of in het ziekenhuis waar iemand net een hartaanval heeft gekregen.

Op een kerkhof in La Paz, Bolivia, is een kleine economie ontstaan rond mensen die er de kost verdienen. De huilvrouw begeeft zich op verzoek naar een graf om er een potje te jammeren, en kinderen verhuren er ladders om bij de hoogste tombes te kunnen.

In China is het gebruikelijk om geld te verbranden voor de doden, zodat ze ook in het hiernamaals niets tekort hoeven te komen. Gelukkig voor de levenden mag dit ook gewoon zelfgemaakt nepgeld zijn. En hoe meer je verbrandt, hoe beter! - Anna Sophie Loewenberg & Mia Lee.

Toen de huidige president van Burkina Faso aan de macht kwam, liet hij de populaire oude president, Thomas Sankara, vermoorden. Zijn lichaam liet hij samen met twaalf van Sankara's adjudanten begraven op een anonieme vuilnisbelt. Enkele fans van Sankara bouwden daar een geschikter graf voor hem, en houden het netjes bij. - Geproduceerd door Gideon Vink & Koffi Ametepe.

Halla uit IJsland laat ons zien dat het eeuwenoude geloof van de vikingen in IJsland nog steeds aanhangers heeft. Deze heidense broederschappen groeien bovendien in populariteit. We krijgen te zien in wat voor hiernamaals deze moderne vikingen geloven.

Jelena, onze correspondente in Servië, gaat op bezoek bij de populairste lijkwagenchauffeur van Servië. De lijken liggen letterlijk in de rij om in zijn auto vervoerd te worden, en die populariteit heeft alles te maken met een belangrijk lijk dat hij er ooit in vervoerde...

In Macedonië verdient Dragan zijn geld door portretten van mensen op grafstenen te tekenen. Hij portrerteert de mensen zoals ze het liefst worden gezien en soms graveert hij zelfs gezichten van levenden op een grafsteen.

Shaun uit Zuid-Afrika neemt ons mee naar een typische Zuid-Afrikaanse begrafenis in een van de townships van Kaapstad. Het belangrijkste onderdeel volgens Shaun: het eten op het eind.