Metropolis

downsyndroom

Overal op aarde worden mensen met het downsyndroom geboren, maar het maakt nogal wat uit waar je opgroeit als downie. In deze uitzending gaan onze correspondenten langs bij wereldburgers met het syndroom van Down.

Jaren geleden haalde hij niet eens een bogey, nu zit de Indonesische Michael onder par. De golfende Jakartaan maakt een stormachtige ontwikkeling door sinds hij op een speciale school zit die door zijn eigen ouders is opgericht.

Tal Golani is basketballster op hoog niveau, ze vertegenwoordigt Israël op de Paralympische Spelen. Ze vond in de sporthal zelfs de liefde. Maar ook op kantoor kan ze uit de voeten.

Babu uit Karachi, Pakistan, wordt vereerd als een soort heilige. Hij krijgt cadeaus, geld en veel aandacht van buurtbewoners. Daar willen ze ook iets voor terug. Ze bidden met hem of profiteren van zijn geneeskrachtige gaven. Want iedereen weet: wie met Babu omgaat is gezegend.

Bij de geboorte van Boby waren zijn ouders geschokt. Tien jaar later doen ze er alles aan hem te ondersteunen in zijn ontwikkeling. Ze hebben een heel team van specialisten om Boby heen verzameld, en steken bijna al hun geld in hem. Dat moet wel: in Bulgarije biedt de staat nauwelijks ondersteuning voor downkinderen.

Veel Cambodjanen denken dat downsyndroom besmettelijk is. Ook zou een kind het krijgen als haar ouders slecht karma hebben. Als haar ouders weggaan, moet Savary daarom in een kooi, meestal de hele dag. Maar sinds kort gaat Savary een paar dagen per week naar school en hoeft ze niet meer hele dagen in de kooi te zitten.

Julio's vader haalde hem vroegtijdig van school in Mexico, omdat hij het niveau daar veel te laag vond. Als zijn vader van huis is, en dat is-ie nogal eens, brengt Julio moonwalkend en buitenspelend de tijd door.

Op de rode loper naast Brad Pitt, daar stond de Spaanse Pablo Pineda opeens. De film waar hij in speelde werd een wereldhit. Naast acteur is Pablo één van de eersten met down die een universitaire titel behaalde. Zijn downsyndroom gebruikt hij af en toe om voor te dringen in de rij: ‘Niemand zegt mij wat ik moet doen.’

85% van de Russische kinderen met down wordt aan de staat afgestaan. Maar in de staatsinstellingen is geen speciale begeleiding en de omstandigheden zijn er slecht. Lena besloot haar dochter Masja daarom thuis te houden. Ze moest alles zelf uitvinden en maakt zich zorgen over de toekomst van haar kind.