In de Bulgaarse provincie zijn de werkrelaties na 5 eeuwen van slavernij en een halve eeuw communisme behoorlijk in de war. En dat nu een veel west-Europeanen een vakantiehuis in Bulgarije kopen, maakt de situatie niet makkelijker. De Nederlandse Chairmaine en Matthijs bezitten sinds een paar jaar een zomerhuis, wat bij hun afwezigheid onderhouden wordt door de oorspronkelijke bewoners, Enzio en Kinka. Chairmaine ziet het Bulgaarse stel niet echt als personeel: ‘Het is wel heel fijn dat ze er zijn. Het is een ongekende luxe om hier aan te komen met opgemaakte bedjes en verse bloemen en fruit. Geen prijskaartje aan te hangen.'

Anthony Fernandes uit Fleet heeft een droom: Butler worden. Hij volgt daarom een opleiding bij dé beste butlerschool van Engeland, Randolph’s in London. Hier leert hij feesten te organiseren, cocktails te maken en schoenen te poetsen. En hij leert zich te gedragen als een butler, want foto’s van je high-society feestjes op Facebook plaatsen, dat kan natuurlijk echt niet.

In India is personeel aan huis voor veel mensen heel gewoon. Onze correspondent Jasvinder Sehgal, een man uit de middenklasse, heeft onder anderen een auto-wasser, een wasvrouw, een kledingstrijker, een tuinman en een kindermeisje. Met haar heeft hij een bijzondere band, omdat zij al bij de familie woont sinds het huwelijk van Jasvinders ouders. Zij is in tegenstelling tot Jasvinder alles behalve welgesteld, maar is toch content met haar leventje bij de Sehgals: ‘Mijn hele leven kan gedefinieerd worden met het woord ‘arm’, maar ondanks alles ben ik nu gelukkig.’

Warti uit Indonesië werkt al 24 jaar in het Paleis van Sultan Hemas in Yogyakarta. Van ‘s ochtends tot ‘s avonds doet zij klusjes voor de sultan, van het maken van zijn ontbijt tot het strijken van zijn kleding. Warti is pas tevreden als de sultan tevreden is: ‘Ik werk met heel mijn hart. Wanneer de sultan en de koningin in mij geloven voel ik me zo trots.'

De 60-jarige Josephat uit Kenia woont al jaren bij dezelfde familie. Al 35 jaar werkt hij daar, terwijl zijn vrouw en zes kinderen al die tijd in een dorpje 300 km verderop wonen. Josephat bezoekt zijn vrouw en kinderen eens per jaar. En Metropolis is er bij als hij zijn vrouw moet vertellen dat hij deze keer geen geld heeft meegenomen.

In Mexico-Stad worden in het ‘Huis van de Jeugd Vincenta Maria’ jonge meisjes van het platteland opgeleid tot huishoudster. Ook Brenda is daar in opleiding. Zij wil graag studeren, maar omdat haar ouders daar geen geld voor hebben verdient ze op deze manier haar studie bij elkaar. Wassen, stijken en poetsen vindt ze prima, als ze maar niet hoeft te koken.

De veertienjarige Vide uit Servië heeft een hele goede band met zijn baas, mevrouw Ruza. Op de boerderij van de oude weduwe zorgt Vide dag in dag uit voor het land en de dieren. Omdat Vide nu naar de middelbare school gaat, gaat hij na drie jaar werken terug naar zijn moeder. Miss Ruza zal haar jonge compagnon missen, en niet alleen vanwege de klusjes die hij doet: ‘Hij is meer dan een zoon voor me. Het is een goede jongen en hij is onvervangbaar.’