Steeds meer Fransen vestigen hun hoop op het Front National. Wordt Marine Le Pen in 2017 de nieuwe Franse president? Wilfred de Bruijn ontrafelt haar strategie en ontdekt wat en wie ze daarbij nodig heeft.

De extreem-rechtse partij Front National predikt rigoureuze oplossingen voor de hardnekkige problemen die Frankrijk al jaren in zijn greep houden. Onder aanvoering van Marine Le Pen heeft het FN de radicale opvattingen van haar vader en oprichter achter zich gelaten. Nu weet de partij mensen uit alle geledingen van de bevolking aan te spreken.

Het stripboek La Présidente van François Durpaire en Farid Boudjellal schetst een toekomstscenario waarin Marine Le Pen voldoende mensen in haar kamp weet te krijgen om het tot president van Frankrijk te schoppen. Met deze strip als reisgids gaat Wilfred de Bruijn op zoek naar de verklaring voor het succes van Front National, dat zich als een olievlek uitbreidt over Frankrijk. Hoe is het mogelijk dat zo veel mensen, van arbeiders, boeren en conservatieven uit klassiek rechtse hoek tot katholieken, moslims, joden en homoseksuelen, zich bij deze partij thuis voelen?

In het door werkloosheid geplaagde noorden van Frankrijk ligt al heel lang een stevige basis voor het Front National. De ontslagen en ontevreden arbeiders stapten massaal over van de communistische en socialistische partijen naar het Front National, indertijd nog onder aanvoering van Marine’s vader Jean Marie Le Pen.

Maar de aanwas komt ook van rechts. Wilfred ontmoet Patricia Chagnon, van oorsprong een Nederlandse die opgroeide in Venlo en zelfs bij Geert Wilders op school zat. Zij is een van de vele gedesillusioneerde overstappers uit de liberale partijen die volgens haar gefaald hebben om de grote economische problemen op te lossen. Vragen over het racisme en antisemitisme dat het Front National onder Jean Marie le Pen kenmerkte, schaart ze simpelweg onder het kopje geschiedenis. Met Marine komt het allemaal weer goed in Frankrijk. Beluister hier een interview met Patricia Chagnon in Bureau Buitenland.

Dat het Front National zijn openlijke racisme achter zich heeft gelaten blijkt vooral in Marseille waar een groeiende groep moslims op Marine’s nichtje Marion Maréchal Le Pen stemt. In hun huis - achter hoge hekken verschanst - vertelt een gemengd stel dat ze de drugs en het geweld in hun wijk zat zijn. Alleen het Front National lijkt bereid keihard op te treden. Toch is het racisme niet uitgebannen; de posterplakker van de partij maakt zwarten zonder blikken of blozen uit voor apen.

Wilfred gaat samen  met een locoburgemeester van het Front National flyeren voor de regionale verkiezingen. De burgemeester bezweert hem dat zijn partij - eenmaal aan de macht - bij een terugkeer naar orde en gezag de burgerrechten zal respecteren. Maar op de verkiezingsavond zelf wordt Wilfred bedreigd door de ordedienst van de partij, die hem herkent als homoactivist. 

Marines strategie werkt bij de kiezers, maar tot regeren is het nog niet gekomen: andere partijen sluiten keer op keer de rangen om machtsovername van het Front National tegen te houden. Als Marine echter kopstukken uit klassiek rechts kan overhalen om zich bij haar aan te sluiten, komt het presidentschap ineens dichterbij. En dat is niet ondenkbaar.

Neem nou Gerard Longuet : minister van Defensie onder Sarkozy, een respectabele man zou je denken. Maar oud-journalist Serge Bolloch lijdt nog steeds onder de klappen die hij kreeg van de extreem-rechtse knokploeg waar Longuet deel van uitmaakte. Longuet schreef zelfs het eerste partijprogramma van het Front National. Klassiek rechts bood echter betere kansen voor zijn carrière en hij stapte over. Grijpt hij een nieuwe kans bij Het Front National? Het stripboek La Présidente schetst zijn toekomst aan de zijde van Marine Le Pen. Fictie? De toekomst zal het leren.