Grozny, februari 2003. Documentairemaakster Manon Loizeau verbleef twee weken tussen de bewoners van de stad Grozny in Tsjetsjenië en deelde zowel hun lijden als hun hoop. De documentaire toont onder meer portretten van inwoners van Grozny: de 22-jarige studente Anissa, vrijheidsstrijder Bislan en ex-gevangene Adam.

Het dagelijks leven in Grozny is een surrealistisch leven. Want elke dag kun je slachtoffer worden van de Russische razzia’s, van sluipschutters, van verzetdaden. Eigenlijk is de stad in oorlog, al wordt dat door de bezetter ontkend.

Aan de universiteit van Grozny ontmoeten we de 22-jarige Anissa. Ze studeerde rechten aan de Universiteit van Moskou voor dat ze terugkwam in Grozny om mee te helpen aan de wederopbouw van haar stad. Maar de universiteit is inmiddels een van de meest gevaarlijke plekken van Grozny geworden. Minstens een keer per week worden de studenten opgejaagd door razzia’s en er zijn er al veel opgepakt. Ondanks het gevaar gaan duizenden Tjsetjenen nog steeds naar de colleges.

Ook zien we Bislan, een voormalig vrijheidsstrijder. Nu is hij werkzaam als paramedicus en rijdt dagelijks door de straten van Grozny. Regelmatig wordt zijn ambulance beschoten door de Russen. Om het hoofd boven water te houden klust hij ook bij als ‘oliejager’. Er is een overvloed aan het ‘zwarte goud’ maar desondanks zijn de lonen in Tsjetsjenië nog steeds ontzettend laag.
En een ontmoeting met de 25-jarige Adam op de dag van zijn vrijlating nadat hij zeven week lang opgesloten zat en werd gemarteld door de ‘death squads’. De kijker is getuige van het weerzien met zijn moeder, familie en vrienden.
Ook is er een bezoek aan de kraamkliniek van Grozny. De moeders van Grozny hebben een missie: nieuw leven scheppen om Tsjetsjenië opnieuw te bevolken. Ondanks de extreem zware omstandigheden, worden er iedere dag dertig nieuwe baby’s geboren.

Een documentaire van Manon Loizeau.