‘De kustbewoners wisten dat er iets op til was, ze hadden al dagenlang Tunesiërs die overal langs de kust in de kassen werken telkens naar het strand zien rijden. Die weten dus dat er een boot met landgenoten aan komt. Om aan te geven dat op hun komst wordt gerekend, hangen ze kledingstukken in de bomen. Zo ook op die 22ste september 2002. Het was de bedoeling dat de 76 opvarenden op een zandbank vlak voor de kust werden afgezet. Maar het woei hard, de schipper was bang voor ontdekking en raakte in paniek. Hij heeft ze er al varend snel uit gezet, sommigen op de verkeerde plek. Die kregen toen geen voet aan de grond en sommigen verdronken.’
‘Nicolosi – degene die de benen omoog houdt – woont ook aan de kust, hij is tuinder. Hij kwam op de commotie af, met z’n Roemeense vriendin. Waar z’n vrouw weer niks van af weet. Dus Nicolosi was niet blij met de foto. Omdat zij met die reanimatie bezig was werd ze door de politie verhoord. Toen bleek haar visum te zijn verlopen, ze is het land uit gezet.’
‘Toen kwam Franco langs en die zei: hou maar op, die man is dood. Van de veertien andere aangespoelde drenkelingen bleven de meeste trouwens in leven. Nicolosi heeft zelf in z’n kassen ook Tunesiërs in dienst. Legaal, zegt-ie. Tot vorig jaar waren Tunesiërs met een visum op Sicilië nog welkom als seizoenarbeiders. Nu moeten ze eerst kunnen aantonen dat ze werk hebben. Juist door de grens dicht te gooien schep je problemen rond illegalen. Terwijl het in het verleden toch altijd goed is gegaan.’
Door Maarten van Bracht. Dit artikel verscheen eerder in de VPRO-gids.
Hij is degene die in de foto de benen van de Tunesiër vasthoudt. In zijn kassen werken, legaal of illegaal, vele Tunesiërs.