Stichting Glasnost, opgericht in 1989, is begaan met de mensenrechten in Cuba.
Kees van Kortenhof van Stichting Glasnost pleit voor steun aan de vreedzame strijd van de oppositie in Cuba tegen het bewind van Fidel Castro.
Alejandro de Mello, als Uruguayaan al meer dan 20 jaar woonachtig in Nederland, is lid van de NCPN .
“Voor de NCPN is het belangrijk dat Cuba besproken wordt en dat we solidair zijn met het socialistische karakter van Cuba en vechten tegen de imperialistische dreiging van de VS.”
Alejandro de Mello hoopt dat het scenario voor de toekomst van Cuba gebaseerd zal zijn op soevereiniteit van de cubanen en niet door militaire ingrepen van buitenaf.
“Ik vind dat Cuba recht heeft op zelfbeschikking. Het kapitalisme en het imperialisme zijn een serieuze bedreiging voor Cuba want dat gaat telkens om het veilig stellen van eigen belangen.”
Kees van Kortenhof van Stichting Glasnost heeft een ander scenario voor ogen.
“Fidel Castro beweert dat zonder hem het kapitalisme keihard terug zal komen maar die angst is onterecht want de vakbewegingen zijn erg sterk in Cuba. De toekomst van Cuba zou een mix moeten zijn van kapitalisme en sociale bewegingen die elkaar omarmen.”
Verder vindt Kees van Kortenhof dat de Cubanen in Cuba zélf het initiatief moeten nemen.
“Niet de Cubanen in Miami zouden de dienst moeten uitmaken. Men zou de stem moeten geven aan de Cubanen zélf die in Cuba wonen en het zou niet zo mogen zijn dat de Cubanen opnieuw de speelbal worden van andere grote belangen zoals dat vroeger tussen de Verenigde Staten en de Sovjet Unie was. Daar ging het ook niet over de Cubanen zelf… Er is potentie genoeg vanuit de Cubaanse bevolking om dit te realiseren.”
“De steun vanuit Europa voor de dissidenten in Cuba is erg belangrijk”, aldus Kees van Kortenhof van Glasnost.
De dissidenten vallen tussen wal en schip. Dissidenten worden zonder proces in Cuba veroordeeld omwille van hun kritiek op het bewind van Castro. Volgens Fidel Castro worden ze gesteund door de CIA. Steun vanuit de Verenigde Staten is echter ook niet veilig gesteld aangezien de dissidenten het openlijk oneens zijn met de buitenlandse politiek die Amerika ten aanzien van Cuba voert.
“’We worden het slachtoffer van de buitenlandse politiek van de Verenigde Staten’, zeggen de dissidenten dan”, verwoordt Kees van Kortenhof.
Kees van Kortenhof ziet in het huidige Cuba nog weinig moois van de ooit grote idealen van Castro’s glorie. Het grootste deel van de Cubaanse bevolking leeft van dag tot dag en houdt zich voornamelijk bezig met de primaire levensbehoeftes.
“De revolutie is verworden tot wat de bevolking ziet: eindeloze toespraken van Fidel op de televisie met weinig reële veranderingen. Ondertussen ziet men de kloof tussen rijk en arm alleen maar groter worden. Er zijn veel fraudeschandalen in de top van de toeristische top die zich te buiten gaat aan corruptie. Waarschijnlijk voelen ook zij het einde naderen en pakken wat er te pakken is… nu het nog kan.”
Alejandro de Mello heeft een totaal andere visie op het huidige Cuba.
“Cuba is een hel voor de rijken, een vagevuur voor de middenklasse maar een paradijs voor de armen want er is geen werkeloosheid, er is onderwijs etc.. Niet één Latijns- Amerikaans land heeft dat. Vannacht slapen er heel veel kinderen op straat over het gehele Latijns - Amerikaanse continent maar niet in Cuba! Geen enkel systeem is een paradijs maar in elk geval heeft het Cubaanse leger van Castro nooit de geweren op haar eigen bevolking gericht! In bijna alle andere landen in Latijns-Amerika gebeurt dit wel, of is dat gebeurd! In Uruguay was ik zelf (in ’82) bijna vermoord door mijn eigen landgenoten!”
Kees van Kortenhof vreest wel dat na het verdwijnen van Castro’s bewind de frustratie onder de Cubaanse bevolking tot gevaarlijke afrekeningen zou kunnen leiden. “Er is onderlinge haat en frustratie die nu nog onderhuids is. Wanneer men in alle openheid kan spreken en handelen zou dit wel eens tot grote uitspattingen kunnen leiden.”
“Cuba is op dit moment een gevangenis en staat volledig stil. Uiteindelijk moet Cuba zowel economisch als politiek vernieuwen”, zegt Kees van Kortenhof. “Op het moment dat de politieke gevangenen vrij zijn, er een pluriforme samenleving komt en de politieke vrijheid verzekerd is, heeft Stichting Glasnost geen bestaansreden meer.”
Voor de NCPN is Cuba een socialistisch land dat stand houdt voor de muil van de wolf door de kracht van haar eigen volk. “Dit is een voorbeeld van standvastigheid en anti-imperialisme voor de NCPN, het is een voorbeeld dat het kan, dat het nog wel bestaat!”. Alejandro zou het rampzalig vinden als het Amerikaanse imperialisme de overmacht zou krijgen in Cuba na de val van Castro’s bewind. “Ik vertrouw op internationale solidariteit voor Cuba en tegen de imperialistische inmenging van de Verenigde Staten zodat Cuba verandert maar wel op de Cubaanse wijze en niet op de yankee manier!”.
Klik rechtsboven op Link 1
Informatie over Cuba op de site van Glasnost
Klink rechtsboven op Link 2
Een kort overzicht van het verloop van de Cubaanse Revolutie in Beeld
Klik rechtsboven Link 3
Site van de NCPN in Nederland