Door de kredietcrisis kwam de succesvolle projectontwikkelaar
en schipperstruidrager Rudy Stroink in de problemen. Tegenlicht kreeg een kijkje in de kombuis.

Door Ulrik Unger

DIE TRUI. Die trui is de boodschap. Wanneer hij zich op televisie laat interviewen draagt projectontwikkelaar Rudy Stroink (1955) vaak een schipperstrui met openstaande rits. Daarmee onderscheidt de meerderheidsaandeelhouder en directeur – al wil hij niet zo genoemd worden – van TCN Property Projects zich reeds op kledingniveau van zijn pakkendragende branchegenoten. ‘Hier zit een ander soort projectontwikkelaar,’ lijkt die trui te willen zeggen. Hij past in ieder geval bij de bedrijfsfilosofie van Stroink: informele werksfeer, korte lijnen, platte organisatie met veel eigen verantwoordelijkheid en mogelijkheden tot zelfontplooiing voor de werknemers, pardon, de medewerkers. En bovenal transparantie, iets wat niet gebruikelijk is in het vastgoed. Stroink had er succes mee. TCN groeide in korte tijd uit tot een van de grootste projectontwikkelaars van Nederland en is door heel Europa actief. Maar toen sloeg de kredietcrisis toe en inmiddels staat het vliegtuigje waarmee Stroink zichzelf rondvloog te koop.

Ook in 'De strijd van Stroink', de documentaire in de ‘Toekomst’-serie van Tegenlicht die Kees Brouwer over Stroinks huidige problemen maakte, verschijnt de Quote 500-middenmoter vaak in schipperstrui in beeld. Of in spijkerhemd. Maar nooit in pak. Brouwer, bekend van 'De Wouter tapes', de documentaire waarin PvdA-lijsttrekker Wouter Bos soms wel erg diep in zijn ziel liet kijken, betwijfelt zelfs of Stroink een pak heeft. Hij heeft het hem niet gevraagd, net zomin als hij hem heeft gevraagd waarom hij heeft meegewerkt aan de uitzonderlijk openhartige documentaire die 'De strijd van Stroink' geworden is. ‘Dat wil ik hem wel na afloopn vragen,’ zegt Brouwer, ‘maar eigenlijk moet het uit de film zelf blijken.’

Hij kent Stroink uit 2006 toen ze samen voor zijn documentaire 'Dorp te koop' een ver gevorderde poging ondernamen een Nederlands dorp te kopen. Uit die tijd dateerde een plan om nog eens een film te maken over een grote deal van TCN. Voorjaar 2008 werd Brouwer door Stroink gebeld. ‘Hij zei dat het een wat andere film ging worden. Hij merkte toen al dat de crisis eraan kwam, omdat de banken minder scheutig met kredieten werden. Veel van zijn projecten, zoals het Mediapark in Hilversum, zijn gefinancierd. Hij moest personeel ontslaan, gebouwen onder de aankoopprijs verkopen. Daarnaast heeft hij problemen met het vinden van een opvolger, nu hij op 2 december 2010, zijn vijfenvijftigste verjaardag, de politiek in wil. Van de zestien boardmembers zijn er nog twee over. Er speelt zich bij TCN een koningsdrama af.’ Brouwer mocht er met zijn camera bij zijn toen Stroink zijn medewerkers hun ontslag moest aanzeggen en tegen zijn principes in de teugels in handen moest nemen. ‘Hij zei dat ik hem moet laten zien wie hij is,’ vertelt Brouwer. Ook stort Stroink in videodagboeken tegenover een webcam zijn hart uit en toont de twijfel aan zichzelf en de teleurstelling in medewerkers die, nu het moeilijk gaat, onbetrouwbaar blijken. De rits van zijn schipperstrui staat daarbij tot het uiterste open.

Uit: VPRO Gids Nr . 5 (31 januari t/m 6 fevruari 2009)