Wat staat er eigenlijk op het spel in Kopenhagen, en wat is het einddoel? Een korte geheugenopfrisser over Kyoto en Kopenhagen.

Het nieuwe klimaatakkoord dat in Kopenhagen moet worden gesloten, wordt gezien als de opvolger van het Kyoto-protocol dat in 2012 zal aflopen. Wat stond er ook alweer in dat verdrag, dat op een internationale klimaattop in 1997 in de Japanse stad Kyoto is opgesteld? Het doel is het stabiliseren van de hoeveelheid broeikasgassen in de atmosfeer en voorkomen dat concentraties van deze gassen zorgen voor opwarming van de aarde. Een van de belangrijkste afspraken is dat de rijke landen de uitstoot van broeikasgassen tussen 2008 en 2012 met ongeveer 5 procent terugbrengen ten opzichte van de uitstoot in 1990. Voor Nederland komt het percentage reductie uit op 6. Naast kooldioxide (CO2) tellen ook methaan (CH4), lachgas (NO2) en een aantal fluorverbindingen (HFK's, PFK's en SF6) mee in de afspraken. Ontwikkelingslanden, waaronder toentertijd nog China en India, werden in 1997 ontzien. In het protocol staat verder dat landen hun reductie ook in het buitenland mogen bewerkstelligen. Daardoor komt onder meer het systeem van emissiehandel tot stand, waarbij landen hun overgebleven uitstootrechten mogen verkopen aan landen die meer uitstoten dan waar ze recht op hebben. Ook wordt beloofd geld vrij te maken voor arme landen die zich moeten aanpassen aan de gevolgen van klimaatverandering.

Op 16 februari 2005 trad het protocol in werking. Op dat moment hebben het vereiste aantal van 55 landen, ter waarde van minimaal 55 procent van de wereldwijde uitstoot, het verdrag geratificeerd. Later sloten nog eens tientallen regeringen zich aan bij het protocol. De Verenigde Staten tekenden het protocol, maar president George W. Bush weigerde het verdrag te ratificeren uit angst voor schade aan de economie. De hoop is dat Barack Obama na afloop van Kopenhagen zijn toezeggingen wél door de Amerikaanse Senaat krijgt voor ratificatie.

Inzet voor de 15e 'Conference of the Parties' (alias 'COP15') in Kopenhagen is dat ontwikkelde landen zich wat hun CO2-uitstoot betreft vastleggen op 30% emissie-reductie in het jaar 2020, en de ontwikkelingslanden tussen de 15 en de 30%.

Het Kyoto-protocol, dat inmiddels 184 handtekeningen telt, zal verlopen op 16 februari 2012. Vanaf 19 december 2009 -als we weten wat er bereikt is in de Deense hoofdstad-rest ons dus nog ruim een jaar. Preciezer gezegd: 425 dagen. Het aftellen is begonnen.