Stanford Prison Experiment

Het Stanford Prison Experiment is in de zomer van 1971 door drie wetenschappers uitgevoerd: Philip Zimbardo, Craig Haney en Curtis Banks. Het was een psychologisch experiment om de volgende vraag te kunnen beantwoorden: Wat gebeurt er als je goede mensen in een kwade omgeving stopt?

Om deze vraag te kunnen beantwoorden gebruikten de wetenschappers universitaire studenten die zich vrijwillig aanmeldden. Ze kregen volledig willekeurig rollen toebedeeld. De ene student kreeg als rol gevangenisbewaker en de andere kreeg de rol van de gevangene. Het vond plaats in een namaakgevangenis op de campus van Stanford University. Het experiment zou twee weken duren.

De studenten werden voorgeselecteerd op optimale mentale gezondheid en wisten dat ze deelnamen aan een experiment. Wat er vervolgens gebeurde was ronduit dramatisch. Sommige gevangenisbewakers werden al snel sadistisch en de gevangenen leden aan acute stress en depressie.

Al na zes dagen liep het compleet uit de hand. Het experiment moest beëindigd worden om verdere mishandeling van de gevangenen te voorkomen. De dramatische afloop van het experiment toont de kracht van een bepaalde sociale setting en laat zien hoe macht compleet normale, intelligente en gezonde mensen corrumpeert in hun gedrag. Een inzicht dat ook vandaag de dag relevant is, en dat zich niet noodzakelijkerwijs beperkt tot het gevangeniswezen.

Over het Stanford Prison Experiment is de documentaire 'Quiet Rage' gemaakt. Zimbardo begeleidt in deze film de kijker door het experiment. In de film wordt er gebruik gemaakt van originele beelden, flashbacks, interviews die na het experiment zijn afgenomen en er worden vergelijkingen gemaakt met echte gevangenissen.

Bekijk de film "Quiet Rage" over het Stanford Prison Experiment (6-delig, in totaal 50 min.)