Robbert Vesseur

Na een studie bedrijfskunde ging de 29-jarige Robbert Vesseur aan de slag in het bankwezen en had zijn leven volgens het boekje voor elkaar. Een goede vaste baan en een leuk ingericht huis. Toch wrong er iets. "Ik zag de bank waar ik werkte een kant op gaan waar ik zelf niet in geloofde. Alles was steeds meer op winst gericht, de targets namen toe. Ik merkte dat dit niet was waar ik in geloof. Ik geloof namelijk in een andere manier van organiseren en een andere economie. Toen heb ik ontslag genomen."

Robbert leeft sindsdien zo bezitloos mogelijk, zijn idee is dat we momenteel leven in een wereld van overvloed. Als we meer zouden delen, scheelt dat enorm in kosten, maar ook voor de productie van spullen. Er is simpelweg minder nodig.

"Ik ben op zoek gegaan naar waar ik dan in geloofde. Ik kwam op het volgende uit: de mens wil samenleven. Als je nu naar de economie kijkt, dan stuit je op een egoïstisch mensbeeld. Dat mensbeeld deel ik helemaal niet, mensen willen elkaar juist helpen en moeten elkaar ondersteunen."

Om zijn visie te praktiseren bedacht Robbert dat iemand radicaal het roer om moest gooien door zonder spullen en geld te leven. Diegene werd hijzelf. "Ik had zelf het idee van de GEEFeconomie bedacht. Men moet elkaar meer geven en met elkaar delen. Dus ja, wie kon het dan beter testen dan ik zelf? Ik heb mijn huur opgezegd en mijn spullen weggegeven. Mijn boeken, meubels, alles ging de deur uit."
 

Het was niet slechts een bevrijdend gevoel dat Robbert er aan over hield. "Ik vond het spannend. Want, kun je wel een beroep doen op al die andere mensen? Zijn mensen echt bereid om je te helpen? Vanuit mijn omgeving werd ook geschokt gereageerd in eerste instantie. Mijn moeder zag al voor zich dat ik ergens in de goot zou eindigen. Toen ik mijn verhaal begon te vertellen, ging het eigenlijk gelijk goed. Mijn blog werd veel gedeeld, magazine na magazine was geïnteresseerd in mijn verhaal en ik kreeg uit alle hoeken aanbiedingen van mensen om bij hen eten of slapen."

Nu, vier jaar later, leeft Robbert samen met zijn vriendin Petra, samen houden zij nog steeds aan zijn filosofie vast. "Momenteel hebben we geen huis. We leven uit een backpack en zitten nu bij de vader van Petra. Dat is natuurlijk een vrij makkelijke optie, terug naar je ouders, maar tegelijkertijd zijn we nog op heel veel andere plekken welkom. En een eigen huis is nu simpelweg nog niet nodig." 

Robbert heeft er in al die jaren eigenlijk nooit moeite mee gehad en ziet vooral de vele voordelen van zijn leefstijl. "Het geeft zoveel vrijheid. Als je een huis hebt, vaste lasten en een auto moet je dat ook allemaal bekostigen. Vaak zitten mensen dan ook nog vast in een baan die ze helemaal niet leuk vinden. Ze willen die leefstijl volhouden,  dus er zit niets anders op dan doorgaan. Dan kijk in naar mezelf, ik kan gaan en staan waar ik wil en zit nergens aan vast."
 

Met het oog op de toekomst zegt Robbert dat hij denkt ooit wel weer een eigen huis te bezitten. "Dan denk ik nu al, in de opslag van familie staan nog zoveel spullen die niet gebruikt worden. Bovendien biedt Marktplaats ook oneindig veel mogelijkheden om spullen te hergebruiken. En ik zou witgoed graag delen. Bijvoorbeeld een wasmachine, die kun je prima met meerdere mensen gebruiken. Dat scheelt in de energierekening en is tegelijkertijd ook minder schadelijk voor het milieu." 

Bezit bestaat voor Robbert bijna niet meer. Hij hoopt dat zijn filosofie meer doordringt bij anderen. "Alles wat ik nu bezit voelt helemaal niet als van mij. Ik zie mijn telefoon als handig en ik gebruik het wel, maar als het afval wordt, zou ik graag zien dat het in een circulair systeem terecht komt. Dat alle onderdelen hergebruikt kunnen worden. Zodra dat mogelijk is, doe ik graag mee. Ik hoop echt dat iedereen dit meer gaat inzien. Wanneer we minder nodig hebben, is de aarde in betere conditie. Maak er tijd voor en durf stappen te maken."