William McDonough is een wereldberoemde Amerikaanse architect en ontwerper. Hij stond aan de basis van de beweging voor duurzame ontwikkeling. Tijdens zijn studie aan Yale University ontwierp en bouwde hij in 1977 in Ierland het eerste huis op zonne-energie. Hij was tevens de ontwerper van het eerste ‘groene’ kantoor in de Verenigde Staten voor het Environmental Defense Fund in 1985.
Samen met de chemicus Michael Braungart schreef McDonough in 2002 het boek ‘Cradle to Cradle: Remaking the Way We make Things.’ In dit boek beschrijft het duo haar filosofie ‘afval = voedsel.’ Afval, zo stellen McDonough en Braungart, is een grondstof voor iets nieuws. Daarom moeten alle gebruikte grondstoffen onschadelijk zijn voor het milieu, dat wil zeggen biologisch afbreekbaar of geschikt voor hergebruik. Afval is dus zinloos en grondstoffen moeten van ‘de wieg tot de wieg’ gebruikt worden. Samen maakte Braungart en McDonough ook de documentaire ‘The Next Industrial Revolution.’
McDonough is de oprichter en baas van twee ontwerpbureau’s: ‘William McDonough + Partners, Architecture and Community Design’ en ‘McDonough Braungart Design Chemistry’ (MBDC).
McDonough heeft in de Verenigde Staten uiteenlopende huizen, kantoren, scholen en universiteiten ontworpen op basis van het cradle to cradle-principe. Verder deelt McDonough met de Chinese Deng Nan - dochter van de voormalige Chinese leider Deng Xiaoping - het voorzitterschap van het China-US Centre for Sustainable Development, de organisatie die duurzame ontwikkeling in de VS en China wil bevorderen.
MCDonough heeft voor zijn werk drie presidentiele prijzen gekregen: de Presidential Award for Sustainable Development (1996), The National Design Award (2004) en de Presidential Green Chemistry Challenge Award (2003). Time Magazine riep McDonough in 1999 uit tot Hero for the Planet.
Door Imke van Hoorn