Christian Rudder

Christian Rudder wordt in 1975 geboren in Little Rock, een klein stadje in de Amerikaanse staat Arkansas. Hij wordt toegelaten tot Harvard om wiskunde te studeren. Hier richt hij samen met drie studiegenoten Sparknotes op. Een website die onder andere samenvattingen verzameld van zoveel mogelijk literaire werken en zeer populair is onder middelbare scholieren.

In 2001 koopt boekhandelgigant Barnes & Noble de website voor 3,5 miljoen dollar. Rudder en zijn vrienden beginnen dan (2004) te werken aan een datingwebsite: OKCupid. In 2010 claimt de website 3,5 miljoen actieve gebruikers te hebben. De datingsite laat zich voorstaan op de toepassing van wiskunde op liefde en de succesvolle matches die daar uit komen.

Die wiskunde werkt zo. Gebruikers beantwoorden vragen over zichzelf en over hun gewenste partner en geven daarbij aan hoe belangrijk ze deze vragen vinden. Rudder legt het algoritme zelf helder uit in dit filmpje.
 

In 2014 brengt Rudder een boek uit: 'Dataclysm. Who We Are (When We Think No One's Looking)'. Rudder beschouwt zichzelf niet als de typische Silicon Valley techno-evangelist, zegt hij in zijn boek. "Tech evangelism is one of my least favorite things. Tweeting embarrasses me". Toch kan hij uit de data die OKCupid hem oplevert enkele interessante conclusies trekken. Zo krijgen Afro-Amerikanen structureel minder berichten dan blanke Amerikanen, terwijl het merendeel van de OKCupid-gebruikers zichzelf profileert als 'liberaal' en 'progressief'.
 

Rudder komt door zijn interesse voor data in 2014 in opspraak. Op het blog OKTrends, waar hij verslag doet van zijn data-onderzoeken, schrijft Rudder dat hij een speciaal experiment heeft uitgevoerd. Mensen die slecht bij elkaar passen (of eigenlijk: die van de algoritmes een slecht matchingspercentage hebben gekregen) zijn door de site bij elkaar gebracht.

Met oprechte fascinatie merkt Rudder op dat deze mensen niet minder berichten naar elkaar sturen (OKCupid's criterium voor hoe succesvol een match blijkt te zijn) dan koppels die wél een hoog matchingspercentage hebben. Oftewel: een deel van het succes van OKCupid blijkt te berusten op een placebo-effect. Mensen vinden elkaar leuk omdat een (wiskundige) autoriteit dat zegt.

Rudder's eerlijkheid wordt hem niet in dank afgenomen. "It seems to leave a sinister aftertaste, a residue of Mengele, Milgram, and frog dissections in middle school", zo schrijft Nick Paumgarten in The New Yorker. Rudder vindt experimenten daarentegen vrij normaal: "They're more like a chef changing a spice. So you use dill instead of cumin. It might be gross, but it might be delicious". Gratis websites experimenteren nu eenmaal met de data die ze ontvangen. Vind je dat niets, dan moet je ze niet gebruiken, zegt Rudder.