22 maart 2003. De opmars naar Bagdad is drie dagen gaande. In het perscentrum van US Central Command in Doha, Qatar, verschijnt de Coalition of the Willing aan de zijde van opperbevelhebber Generaal Tommy Franks voor de verzamelde wereldpers op het podium. Het is de eerste persconferentie sinds het begin van de oorlog en naast een Brit, Australiër en Deen – landen die de inval militair steunen - staat daar ook Luitenant Kolonel Jan Blom... from the Netherlands... Hij had daar niet moeten staan.
Tegenlicht
De verkoop van een oorlog
In De Verkoop van een Oorlog maakt Tegenlicht, 5 jaar na dato, een deconstructie van de communicatie strategieën van de Amerikanen om de internationale gemeenschap te overtuigen van de noodzaak van de oorlog in Irak.
In De Verkoop van een Oorlog maakt Tegenlicht, 5 jaar na dato, een deconstructie van de communicatie strategieën van de Amerikanen om de internationale gemeenschap te overtuigen van de noodzaak van de oorlog in Irak. Het militaire apparaat, de internationale pers en zelfs de Coalition of the Willing, allemaal werden ze onderdeel van de beeldvorming, soms in de vorm van ‘behang’, figurant of als reclameslogan.
Aan de hand van twee voorbeelden - de presentatie van Colin Powell voor de VN-Veiligheidsraad op 5 februari 2003 en de persconferentie met Luitenant Kolonel Jan Blom op 22 maart 2003 - spreekt Tegenlicht met direct betrokkenen die veelal letterlijk als instrument zijn gebruikt: Kolonel Lawrence Wilkerson (voormalig stafchef van Colin Powell), Luitenant Josh Rushing en Luitenant Mark Kitchens (beiden militair woordvoerder US Central Command), Schout-bij-nacht Per Tidemand (Denemarken), Kolonel Alan Lockwood (hoofd voorlichting Britse troepen) en Luchtmaarschalk Brian Burridge (opperbevelhebber Britse troepen in Irak).
Ook sprak Tegenlicht met de analisten Ivo Daalder (adviseur buitenland beleid Barack Obama), Greg Allen (beeldanalist), Ron Suskind (auteur van o.a. The One Percent Doctrine), Michael Wolff (journalist Vanity Fair) en David Corn (auteur o.a. Hubris).
Vanuit een veelal militair perspectief wordt tot in het kleinste details ingegaan op de innovatieve technieken die het Witte Huis heeft ingezet bij de vorming van een coalitie van gewillige landen. Daarbij werden onbetrouwbare inlichtingen, onwaarheden, overhaaste conclusies, reputaties, een flesje talkpoeder en lessen uit Hollywood zonder gene ingezet.
Regie: Marije Meerman
Research: William de Bruijn/Barbara Coolen
Produktie: Miriam Bos
Eindredactie: Jos de Putter Doke Romeijn