In onze lichaamscellen zitten kleine motortjes die stoffen van de celwand naar de kern transporteren. Onderzoekers van de TU Delft zijn erin geslaagd deze motortjes na te bouwen, en daarmee sturen ze moleculen precies daarheen waar ze ze hebben willen. Ze hebben daarmee greep gekregen op de processen in de cellen. Een van de onderzoekers, hoogleraar moleculaire biofysica Cees Dekker, zit in de studio in Rijswijk. Hij praat met Rob van Hattum over de perspectieven die zijn nieuwe vinding biedt. ----- Geluid moet gecodeerd worden om op een cd'tje te zetten of via internet te versturen. Mp3 is hiervan een voorbeeld. Ook een stem door de telefoon wordt gecodeerd. Dit gaat vaak gepaard met kwaliteitsverlies. Verslaggever Guido Spring bezoekt geluidswetenschapper Richard Heusdens in zijn speciale studio's aan de TU Delft. Heusdens werkt daar aan een nieuwe codering van zowel spraak als gewone audio, die moet leiden tot het perfekte geluid. ----- Een wasmachine die zelf inschat hoe vuil het wasgoed is, grasmaaiers en stofzuigers die uitzichzelf aan de slag gaan op het juiste moment. Wie zou niet graag zo'n intelligent apparaat hebben. Psycholoog Serge Rijsdijk legt in Noorderlicht uit waarom een apparaat niet te slim mag zijn, wil het in de smaak vallen. ----- NIEUWSBERICHTEN *** Follow your leader Eindelijk is hij er: de kunstmatige kakkerlak. En hij is goed geslaagd, want zijn soortgenoten hebben hem volledig geaccepteerd. Na drie jaar kakkerlakken geobserveerd te hebben was het zo ver. Een internationaal onderzoeksteam slaagde erin een robotje ter grootte van een lucifersdoosje zó te programmeren dat hij zich gedraagt als een kakkerlak. Met een cameraatje en infrarood-sensoren kan het apparaatje andere kakkerlakken herkennen. Bovendien kreeg de nep-kakkerlak een kakkerlakkengeur, zodat die herkenning wederzijds is. Het resultaat: echte kakkerlakken lopen achter de robot aan, ook als die naar een goed verlichte plek gaat, waar kakkerlakken het eigenlijk helemaal niet prettig vinden. En daar kun je ze dan makkelijk doodslaan. *** Cafeïne predictor Goed nieuws voor koffiedrinkers die zeker willen weten of hun bakje wel echt cafeïnevrij is: onderzoekers van de Washington University in St Louis hebben een predictortest voor cafeïne ontwikkeld. Het belangrijkste ingrediënt daarvoor komt uit lama's en kamelen. De onderzoekers injecteerden de dieren met cafeïne, waarna hun afweersysteem onmiddellijk antistoffen tegen deze vreemde moleculen maakte. Vervolgens werden de antistoffen uit de lama of kameel gehaald, en zodanig behandeld dat ze een kleurtje krijgen als ze in aanraking komen met cafeïne. De onderzoekers plakten de stoffen op een stokje en zie daar, de cafeïnepredictortest was gereed. Overigens hoeft u niet bang te zijn dat er na de cafeïne-predictortest stukjes lama of kameel in uw koffie ronddrijven. De antistoffen zijn zeer hittebestendig, en lossen pas op bij temperaturen boven de 90 graden. En zo heet drinkt u uw koffie niet. *** Vroeger was alles beter De kans op een forse klap op je hoofd was in het Stenen Tijdperk ongeveer 1 op 14. Britse onderzoekers hebben 350 schedels uit de periode tussen 4000 en 3200 voor Christus onderzocht. Op zeven procent daarvan waren sporen te zien van een klap met een stomp voorwerp. De wonden daarvan waren niet genezen, dus de eigenaren van deze schedels hebben de dreun blijkbaar niet overleefd. De meeste verwondingen zaten aan de linkerkant van het hoofd. Dat maakt het aannemelijk dat deze mensen niet tegen een laaghangende tak zijn aangelopen, maar een klap opliepen van een rechtshandige.