Tijdens en na de mislukte couppoging in Turkije gingen duizenden Turkse Nederlanders de straat op om steun te betuigen aan president Erdogan en de gekozen Turkse regering. Daarmee kwam de integratie en loyaliteit van deze groep ter discussie te staan. Wat ligt er onder de omhelzing van de Turkse democratie?

Sinds de mislukte couppoging en het Turkse vlagvertoon in de Nederlandse straten is het debat losgebarsten. De laatste jaren is het algemene beeld van Turkse Nederlanders zonder meer positief. Zij zijn veelal succesvol geïntegreerd en scoren laag op de lijstjes van criminaliteitscijfers. Steeds hoger opgeleid trok een deel van hen zelfs ook weer richting Turkije om mee te liften op de economische ‘boom’ aldaar. Een groep kortom die zelden de voorpagina’s haalt.

Na de couppoging in Turkije staan de Turkse Nederlanders die Erdogan zien als brenger van democratie, opeens middenin de belangstelling. Vooral de mate van hun integratie en loyaliteit staat ter discussie. Met name de gescandeerde leuzen voor Erdogan en tegen de coup in Turkije maken veel los. Waarom steunen Turkse Nederlanders een president die in Europa vaak wordt omschreven als dictator?

Voor de aanhangers zijn Turkse trots, Erdogan en soevereiniteit onlosmakelijk aan elkaar verbonden. Maar wat gaat er schuil achter de zelfbewuste omhelzing van de Turkse democratie? Hangt dat ook samen met een gevoel van niet volwaardige acceptatie als Nederlandse burgers? Moet je als Turkse Nederlander wel kiezen tussen Nederland en Turkije of is het als kiezen tussen je vader en je moeder?

Regie: Halil Ibrahim Özpamuk                                                                                                    Research: Olaf Oudheusden                                                                                              Productie: Jeroen Beumer