3Doc:
Paradiso
Van U2 tot Solomon Burke, van Kurt Cobain tot Public Enemy: de Amsterdamse poptempel Paradiso heeft ze allemaal op het podium gehad. Deze documentaire laat zien hoe deze plek in 40 jaar tijd kon uitgroeien van hippie-hol tot een van de belangrijkste podia van het land. 'This is our church', roept Maxi Jazz van Faithless tijdens een concert naar zijn publiek. Niet zo raar, in een zaal die vroeger dienst deed als kerk. Ook het huidige publiek lijkt te zoeken naar de bijna religieuze ervaring die een optreden kan zijn. Regisseur Jeroen Berkvens onderzoekt waar de kracht van Paradiso in gelegen is. Tal van muzikanten, onder wie Paul Weller, Tim Knol, Henry Rollins en Martha Wainwright, vertellen over de intimiteit met het publiek, de specifieke akoestiek en het bijzondere licht van Paradiso. In de film is veel aandacht voor de (soms) legendarische concerten die in Paradiso werden gegeven: het heftige optreden van The Stranglers in 1977 met Hells Angels op het podium, Kurt Cobain die in 1991 met Nirvana de zaal platspeelde, de getergde Ian Curtis en zijn Joy Division, en Patrick Watson die middenin de zaal, op armlengte afstand van zijn publiek, een ballad zingt. 'Paradiso' belicht alle aspecten van de Amsterdamse poptempel als een duizelingwekkende achtbaansrit, in speelse splitscreen beelden. Toch staat vooral de beleving van de muzikant centraal, waardoor de film óók gaat over hoe het is om op te treden voor publiek. De trap van kleedkamer naar podium in Paradiso is niet hoog, maar met elke tree stijgen de emoties, balancerend tussen angst en euforie. Daarna volgt de ontlading: het concert.