Ongewijde aarde
Op 21 november 1981, nu 20 jaar geleden, stroomt Amsterdam vol. Meer dan 400.000 mensen demonstreren tegen de plaatsing van kruisraketten door de NAVO, een onderwerp dat de gemoederen al twee jaar danig verhit en Nederland verdeelt in twee kampen, die elkaar geestdriftig verketteren. Voorstanders van de plaatsing schilderen de vredesbeweging af een stel a-politieke naïevelingen, dat de kwade bedoelingen van het Warschaupact onderschat; omgekeerd zijn zij in de ogen van tegenstanders van plaatsing bijkans pleitbezorgers van een kernoorlog. Het is de tijd van de door Koot & Bie bedachte term “doemdenken”: de wereld staat aan de vooravond van een kernoorlog, wij moeten nu alles doen om onze (klein)kinderen een menswaardig leven te bieden enz. Uit iemands woordkeus kun je zijn mening afleiden: voorstanders spreken deftig over “kruisvluchtwapens”; tegenstanders zeggen met nauwelijks verholen walging “kruisraketten” of “die (vreselijke) dingen”.