Noorderlicht radio
Leve de infectie! “I don't like nature. It's big plants eating little plants, small fish being eaten by big fish, big animals eating each other...it's like an enormous restaurant", aldus Woody Allen in de film ‘Love and Death’. En wie kan hem ongelijk geven? Dagelijks is op National Geographic Channel te zien dat de natuur niets anders is dan een bloederig gevecht op leven en dood. Als biologe Lynn Margulis de regie had, zouden natuurfilms er veel vriendelijker uitzien; meer als afleveringen van Sesamstraat. Het Darwiniaanse beeld van de ‘struggle for life’ is volgens haar verouderd. Samenwerking, dat is waar het om gaat. Zo leeft in koraalriffen een blinde garnalensoort samen met een blindegeleide-vis. De garnaal kan goed graven, maar ziet geen steek; de vis heeft goede ogen, maar geen woonplaats. Een mooie vriendschap kon niet uitblijven. Soortoverschrijdende samenwerkingsverbanden zoals tussen de vis en de garnaal zijn er in overvloed, maar Margulis houdt zich bezig met de meest extreme vorm van coöperatie. Hierbij is de wederzijdse afhankelijkheid zó groot, dat verschillende soorten letterlijk met elkaar versmelten. Na verloop van tijd ontstaat dan een nieuwe, samengestelde soort. Een van deze samengestelde soorten is de mens. In bijna elke menselijke lichaamscel bevinden zich honderden energiefabriekjes die afstammen van bacteriën. Anderhalf miljard jaar geleden zijn deze bacillen in andere cellen terecht gekomen, en daar nooit meer weggegaan. De gastheercel bood de binnendringers voedsel en onderdak, in ruil leverden de bacteriën energie. Zonder deze innerlijke bacteriën zouden we geen spierarbeid of hersenwerk kunnen verrichten. Wij zouden met andere woorden nooit mens geworden zijn. Margulis drukt zich nog sterker uit: “De mens is een bacteriekolonie”. In de jaren zestig was Margulis de eerste die de bacteriekolonie-theorie hard probeerde te maken, maar ze werd door niemand serieus genomen. Dat de mens van de aap afstamt was tot daar aan toe, maar dat mensen uit bacteriën bestaan, ging wetenschappers te ver. Inmiddels is haar theorie algemeen geaccepteerd, maar Margulis houdt er nog altijd controversiële ideeën op na. Het idee dat de staarten van spermacellen óók ooit bacteriën waren, heeft zij bijvoorbeeld niet overtuigend kunnen aantonen. Of bacteriële infecties nu nog steeds onderdeel kunnen worden van hogere organismen is niet duidelijk. Onderzoekers die de erfelijke code van de mens in kaart brengen veroorzaakten in 2001 veel ophef met een artikel in Nature. Daarin beweerden zij 223 bacteriële genen aangetroffen te hebben in het menselijk DNA, die daar relatief kort geleden terechtgekomen zouden zijn. Het bacteriële aandeel in ons DNA mag omstreden zijn, het virale gehalte is dat niet. Bijna de helft van ons erfgoed blijkt afkomstig te zijn van virussen. En deze lijken even nuttig als onze bacteriële energiefabriekjes. Volgens een wetenschappelijke studie kunnen de virus-delen breuken in het menselijk DNA plakken. Andere wetenschappers denken dat de overgang van aap naar mens mogelijk is geworden dankzij virussen. Biologen lijken het over één ding eens: wat we zien als ziekteverwekkers zijn niet onze vijanden en niet onze vrienden. Het zijn onze voorvaderen en onze bouwstenen. Ze maken ons tot wie wij zijn. ----- NIEUWSBERICHTEN De Franse paradox Fransen eten vetter dan Amerikanen en toch zijn ze slanker. Deze Franse paradox is nu eindelijk geen mysterie meer, dankzij onderzoek van de Universiteit van Pennsylvania en een onderzoekscentrum in Parijs. Ze vergeleken de grootte van restaurant-maaltijden en de grootte van de porties in de kookboeken van beide landen. De conclusie is dat Fransen inderdaad dol zijn op vette producten als croissants en brie, maar ze eten minder, wat uiteindelijk een groot verschil in gewicht oplevert. Want slechts 7% van de Fransen heeft vetzucht terwijl 22% van de Amerikanen veel te dik is. Het onderzoeksteam ging verschillende internationale restaurants af om de porties in Parijs te vergelijken met die van Philadelphia. Gemiddeld waren de Amerikaanse porties 25% groter dan de Franse. Ze onderzochten ook voedingsmiddelen in de supermarkt en ook daar bleken de verschillen groot. Een Amerikaanse hotdog is bijvoorbeeld 63% groter dan een Franse. **** Kortlevende dikke kinderen Er zijn meer onderzoekers die wijzen op de gevaren van te grote porties. Kelly Brownell, expert op het gebied van vetzucht aan de Yale University, waarschuwt dat kinderen van nu de éérste generatie zal blijken te zijn die korter leven dan hun ouders. Doordat kinderen teveel eten en te weinig bewegen, zal hun levensverwachting lager zijn dan die van hun ouders, schrijft zij in haar boek “Food Fight”. Het boek zal in september verschijnen. **** Overige nieuwsberichten over borstprotheses uit varkens, stralende antibiotica, internetten via diepzeesponzen en de Russische kerncentrale op Mars kunt u terugvinden bij Noorderlicht 'Nieuws'.