De oorlog in Irak werd verkocht met het argument van de beruchte massavernietigingswapens. Colin Powellpresenteerde zijn "bewijs" bij de Verenigde Naties.
22 maart 2003. De opmars naar Bagdad is drie dagen gaande. In het perscentrum van US Central Command in Doha, Qatar, verschijnt op het podium de Coalition of the Willing aan de zijde van opperbevelhebber generaal Tommy Franks voor de verzamelde wereldpers. Het is de eerste persconferentie sinds het begin van de oorlog en naast een Brit, Australiër en Deen - landen die de inval militair steunen - staat daar ook luitenant kolonel Jan Blom... from the Netherlands. Hij had daar niet moeten staan. Vijf jaar na dato een deconstructie van de communicatiestrategieën die de Amerikanen hanteerden om de internationale gemeenschap te overtuigen van de noodzaak van de oorlog in Irak. Het militaire apparaat, de internationale pers en zelfs de Coalition of the Willing, allemaal werden ze onderdeel van de beeldvorming, soms in de vorm van 'behang', figurant of als reclameslogan. Aan de hand van twee voorbeelden - de presentatie van Colin Powell voor de VN-Veiligheidsraad op 5 februari 2003 en de persconferentie met luitenant kolonel Jan Blom op 22 maart 2003 - spreekt Tegenlicht met direct betrokkenen die veelal letterlijk als instrument zijn gebruikt: kolonel Lawrence Wilkerson (voormalig stafchef van Colin Powell), luitenant Josh Rushing en luitenant Mark Kitchens (beiden militair woordvoerder US Central Command), schout-bij-nacht Per Tidemand (Denemarken), kolonel Alan Lockwood (hoofd voorlichting Britse troepen) en luchtmaarschalk Brian Burridge (opperbevelhebber Britse troepen in Irak). Ook praat Tegenlicht met de analisten Ivo Daalder (adviseur buitenland beleid Barack Obama), Greg Allen (beeldanalist), Ron Suskind (auteur van o.a. The One Percent Doctrine), Michael Wolff (journalist Vanity Fair) en David Corn (auteur o.a. Hubris).