HET INTERVIEW
9.00 - 10.00
9.00 - 10.00: HET INTERVIEW
Is Nederland veranderd?
'Balkenende is geen christen, het joodse ras bestaat niet, de Nederlandse moslims moeten vooral binnen een eigen zuil emanciperen en we moeten niet gek opkijken als een verrassende combinatie van zakenwereld en onderwereld binnen afzienbare termijn tot een vorm van nieuw fascisme leidt. En dat dan niet in een verre en te warme bananenrepubliek, maar gewoon hier in onze westerse wereld. Want daar gaat het niet goed mee'.
Dat zijn zomaar wat gedachten uit de laatste essaybundel ‘Is Nederland Veranderd?’ van documentairemaker en publicist Milo Anstadt. Aangezien er nog veel meer van dat soort opmerkelijke gedachten in die bundel staan, is het geen slecht idee om eens even wat afstand te nemen van de waan van de dag, of de week en misschien zelfs wel het jaar en een beschouwelijk gesprek te voeren over de stand van het land.
Milo Anstadt werd drieëntachtig jaar geleden geboren in Lwow, dat toen Pools was, dat daarvoor Lemberg heette en deel uitmaakte van de Oostenrijks-Hongaarse dubbelmonarchie, en dat later Russisch werd en Lvov heette, nu is het Oekraïens en heet het Lviv. Op zijn tiende belandde het gezin Anstadt in Amsterdam. Daar overleefde Milo de oorlog met zijn zusje. De rest van het gezin werd vermoord. Na de oorlog werd Milo Anstadt journalist, eerst bij Vrij Nederland, later bij de VARA-televisie, en ook nadat aan die carrière een einde was gekomen, bleef hij schrijven. Essays, romans en een inmiddels bijna complete biografie.
Is Nederland veranderd? Chris Kijne vraagt het aan Milo Anstadt.
** Is Nederland Veranderd? Uitgegeven bij Contact, ISBN 9025418694.
In zijn essays reageert Milo Anstadt op de verhoogde onrust, opwinding en onvrede die de laatste jaren bij veel mensen in Nederland aanwezig zijn. Hoewel hij de gewraakte problemen serieus neemt, raakt hij er niet erg van onder de indruk. Tegenstellingen, spanningen en crises zijn immers een begeleidingsverschijnsel van het bestaan. Sommige problemen zijn op te lossen, al is het dan niet in een handomdraai en zeker niet alleen door maatregelen en oekazes van de overheid. Andere problemen zijn voorlopig onoplosbaar, zodat er weinig op zit dan ermee leren te leven. Anstadt probeert te analyseren wat de bron is van de toegenomen wrevel en emotionaliteit bij de bevolking. Oud is de rancune over de menselijke onmacht, nieuw is de teleurstelling dat gouden bergen in de polder niet bestaan. De onvolmaakte werkelijkheid is kennelijk moeilijk te verdragen.
---