Noordoostpolder, Flevoland
We houden niet van verval, maar hoe gaan we ermee om als het toch toeslaat? In Nederland houden we niet van verval. Krijgt een oud gebouw geen monumentenstatus, dan is het rijp voor de sloophamer. Maar omdat een geheel aangeharkt en opgeschoond land ons ook de rillingen bezorgt, maken we ruimte voor uitzonderingen. Het eiland Tiengemeten wordt teruggegeven aan de natuur. Toeristen worden er rondgeleid om natuurlijk verval te aanschouwen. Er moeten plekken zijn die authentiek zijn, even authentiek als die jaren dertig-woning met die glas-in-loodramen waarin velen van ons zo graag wonen. Een voormalig fabrieksdirecteur koestert de herinneringen aan zijn fabriek, die er verlaten en vervallen bij staat. En dan is er ook nog onze strijd tegen het lichamelijke verval, die steeds grotere vormen aanneemt. Massaal slaan we aan het hardlopen, alsof de tijd ons op de hielen zit. Verval mag er wel zijn, maar het moet niet te dichtbij komen.