Holland Doc
Kleine filosofen
De jongste kinderen op een Franse school hebben wekelijks een opmerkelijke les op het rooster staan: filosofie. Er wordt een kaarsje aangestoken om vervolgens samen na te denken onder begeleiding van juf Pascaline. Ze is vastbesloten de kinderen te leren hun gevoelens te uiten, naar elkaar te luisteren, te redeneren. De enthousiaste filosofen laten geen kans voorbij gaan om hun mening te geven. Soms geestig, soms verbijsterend goed doordacht. 'Waarom ga je blozen als je verliefd bent?' 'Omdat je een hart in je buik hebt.' De kinderen heten Abderhamène, Louise of Azouaou, ze zitten in groep 1 van de Jacques Prévertschool in het dorpje Mée-sur-Seine vlak bij Parijs. Tijdens FILO, zoals de kinderen de les noemen, wordt er gediscussieerd over dood, vriendschap en liefde. Juf introduceert een vraag, zoals 'wat betekent het om intelligent te zijn, om vrij te zijn, om geld te hebben,' en de leerlingen gaan ermee aan de slag. In het begin nog wat ongestructureerd, soms komen ze er niet uit. Maar gaandeweg leren ze zichzelf beter te uiten, te luisteren naar elkaar en hun eigen mening naar voren te brengen. Dit levert soms grappige momenten op, want de kinderen verwijzen veelvuldig naar dingen die ze in het leven van alledag tegenkomen en voorzien dit op hun eigen kinderlijke manier van commentaar. 'Mijn moeder is intelligent, want ze zet nooit de Nutella in de ijskast.' Een aardig inkijkje in het leven van de kleuters van vandaag, een leven waarin ze ook zonder de filosofielessen al uitgebreid te maken krijgen met zaken van 'de grote mensen'. Op die manier wordt een spiegel voorgehouden over de gedachten die er in onze samenleving heersen.