Van het een kwam het ander
De vliegenmepper van de dei
Van het een kwam het ander. De vliegenmepper van de dei. Dit is Hussein Ben Hassan. ‘Hallo, ik ben Hussein Ben Hassan’. Hussein was de Dei van Barbarije. De wat van de wat? Dat moet ik even uitleggen. Het gebied dat we nu kennen als Algerije heette aan het begin van de negentiende eeuw Barbarije. Barbarije maakte deel uit van het Ottomaanse Rijk. En de sultan van dit rijk liet het regeren van Barbarije over aan de dei. Alleen had de dei zorgen aan zijn kop. Om die te begrijpen moeten we een uitstapje maken naar het Frankrijk van 1789. ‘Ah oui, vive la revolution!’ De Franse monarchie had toen graan gekocht van Barbarije om haar hongerige soldaten te voeden. En dat voor een bedrag van maar liefst acht miljoen frank. Maar de Fransen waren laks in het betalen ervan. Meer dan 30 jaar en zes Franse koningen verstreken. Dit maakte de dei pissed. Hij besloot af te spreken met de Franse ambassadeur Pierre om te onderhandelen. De koppige houding van Pierre haalde het bloed onder de dei’s nagels vandaan. De dei had het helemaal gehad. Hij pakte zijn vliegenmep… Nee, die zag er toen niet zo uit. Ook niet zo. Nou, hij pakte zijn vliegenmepper in de vorm van een pauw en gaf de ambassadeur een driftige tik in zijn gezicht. De ambassadeur was ontzettend aangedaan maar niet alleen de ambassadeur. Heel Frankrijk voelde zich beledigd zoals alleen de Fransen dat kunnen. De dei kon nu wel fluiten naar zijn centen. De Franse koning, Karel X, zag maar een oplossing om de Franse trots te redden: oorlog. Met een troepenmacht van 34.000 man vielen de Fransen op 14 juni 1830 Barbarije binnen. Het werd een bloedbad met duizenden doden. De Fransen zetten de dei af, voegden het gebied bij de monarchie en introduceerden de naam: Algérie, of zoals de Fransen dat zeggen: Algérie. En zo kwam van het een het ander en leidde een flinke tik met een vliegenmepper tot een 132 jaar durende kolonisatie. Een kleine gebeurtenis had grote gevolgen. Maarja, zal je denken. Het redden van de Franse trots was toch niet de enige reden voor de kolonisatie? Europese landen hadden het idee dat zij de morele taak hadden niet-Europanen op te voeden naar hun maatstaven. Wat is eigenlijk de aandrijver van de geschiedenis? Ideeën, macht of keiharde knaken? Wat speelde er nog meer mee bij de kolonisatie van Algerije?