Armando (Amsterdam, 1929) is kunstschilder, beeldhouwer, dichter, schrijver, violist, acteur, journalist, film-, televisie- en theatermaker

De gast van vanavond is Armando: schilder, schrijver, dichter, musicus, beeldhouwer (...). Het is een typisch voorbeeld van een Renaissance ideaal bij uitstek. Je kan zeggen: de universele mens in de postmoderne tijd". Dit is de introductie die Peter van Ingen Armando in Zomergasten geeft, als eerste gast van het seizoen in 1991. In het interview komt veel aan de orde: Armando's jeugd, de geringe plaats die televisie in zijn leven inneemt, de invloed van de Tweede Wereldoorlog en de directe naoorlogse geschiedenis op zijn werk en visie, de schoonheid van het kwaad, creativiteit, nieuwsgierigheid als drijfveer van het scheppende werk, zijn omgang met het zigeunerorkest Tata Mirando, waarin hij viool speelt, en het veroordelen van anderen.

Armando is geboren in Amsterdam. Op vijfjarige leeftijd verhuist hij naar Amstelveen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigen de Duitsers zich op de speelheide van Armando, die daarna wordt gebruikt als een concentratiekamp voor gevangenen die onderweg zijn naar Duitsland. De herinneringen aan het geweld in het concentratiekamp dat in de omgeving duidelijk waar te nemen was, hebben een grote invloed op Armando's werk.

In 1949 keert Armando terug naar Amsterdam, waar hij enkele jaren kunstgeschiedenis studeert en begint met tekenen en schilderen. Door zijn leven heen is hij onderdeel geweest van meerdere kunstbewegingen. In 1959 was dit de Nederlands Informele Groep, die in 1960 ging horen bij de Nederlandse Nul-beweging. Deze groep wordt gekenmerkt door het gebruik van industriële materialen en enkele kleuren, voor Armando vaak zwart en wit. Eveneens maakten de leden gebruik van herhaling. De directheid van het materiaal zonder teveel bewerking was belangrijk. Armando was als kunstenaar en dichter ook betrokken bij De Nieuwe Stijl en Gard Sivik, een avant-garde tijdschrift uit Vlaanderen.

Vanaf 1979 woont hij voor ruim 25 jaar afwisselend in Berlijn of Amstelveen. Voor het NRC Handelsblad schrijft Armando vanuit Berlijn columns, die meerdere malen gebundeld worden. Voor de bundel Machthebbers, uit 1983, ontving hij de F. Bordewijk-prijs en de Multatuliprijs. Voor De Straat en het Struikgewas uit 1988, won hij eveneens de Multatuliprijs. In 1990 werd Armando ridder in de Orde van Oranje-Nassau.

In 1998 wordt het Armando Museum in de Elleboogkerk in Amersfoort geopend. In 2007 verwoest een uitslaande brand het museum: daarbij ging bijna de gehele aanwezige collectie en een deel van het archief verloren.

(Foto: Willem Diepraam)