Hotel Bratunac was het tijdelijke hoofdkwartier van het Bosnisch-Servische leger even ten noorden van de enclave Srebrenica. Srebrenica was in 1993 door de VN uitgeroepen tot een safe area voor vijftig- à zestigduizend ongewapende burgers. Maar de UN Safe Area viel en Mladic hield in Bratunac zo’n 30 Nederlandse militairen gegijzeld, die hij gevangen had genomen bij het overmeesteren van de VN-observatieposten. Karremans vreesde voor zijn eigen leven en dat van zijn mannen.
Vijf dagen eerder, op 6 juli, had het Bosnisch-Servische leger de aanval op de enclave geopend. Karremans had op 6, 8 en 11 juli nog een aantal keer om luchtsteun gevraagd, maar tevergeefs: op 11 juli liepen de Serviërs de safe area onder de voet. De volgende dag zouden 320 Bosnische mannen door de troepen van Mladic van de Nederlandse compound worden weggevoerd en gedood. De achtduizend mannen en jongens in de weerbare leeftijd, die vlak voor de Servische inname de enclave ontvluchtten op weg naar Tuzla, werden door de Bosnische Serviërs opgejaagd en vermoord.
De tolk in het fragment is Hasan Nuhanovic, die later met de nabestaanden van de Bosnische elektricien van Dutchbat (Rizo Mustafic) een proces tegen de Nederlandse staat aanspande en won.