‘Ik zit bij de tandarts. Net weer aangehouden. Echt, de stress… Iedereen die je met boze ogen aankijkt. Ik ben echt bang dat ik na een paar van zulke incidenten volledig geknakt ben.’
Een berichtje van Meike*, 38 jaar, moeder van twee kinderen. Meike is een van de mensen in Nederland die door persoonlijke omstandigheden geen mondkapje kan dragen. Omdat ze complexe PTSS heeft gaat ze naar een speciale angsttandarts. Ze heeft vooraf toestemming gevraagd om zonder mondkapje naar binnen te mogen. ‘Daarvoor moest ik eerst uitleggen dat ik als vierjarige bijna stikte tijdens een verkrachting en mijn bewustzijn verloor.’ Ondanks die toestemming wordt Meike bij de deur tegengehouden door een beveiliger.
Drie weken eerder, toen Meike met haar zoontje naar de tandarts moest, gebeurde hetzelfde. Ook toen had ze vooraf om toestemming gevraagd. ‘Die beveiliger eiste dat ik in het bijzijn van mijn kinderen ging uitleggen waarom ik geen mondkapje op kan!’
Als mijn kinderen op school zitten, lig ik op bed. De gedachte dat ik weer aangehouden kan worden, maakt dat ik nergens meer kom’, zegt Meike. Ze heeft geen rijbewijs, dus toen de mondkapjes op 1 juni verplicht werden in het openbaar vervoer stelde haar dat onmiddellijk voor een probleem. ‘Ik heb geprobeerd om te oefenen: elke keer halte verder met een mondkapje op. Ik moest met de trein om naar therapie te gaan, maar tegelijk moest ik mijn gevoel uitschakelen om daar te kunnen komen. Ik kocht kaartjes voor de Eerste Klas zodat ik, als ik echt in paniek raakte, mijn mondkapje even kon laten zakken en daarmee niemand in gevaar zou brengen. Zo ging het een beetje, totdat een medepassagier me heel naar behandelde en vond dat ik de Eerste Klas niet voor zoiets moest gebruiken. Nu lukt ’t me helemaal niet meer.’ Sinds het een ‘dringend advies’ is om mondkapjes te dragen in alle publieke ruimtes heeft Meike ‘echt straatvrees’.