Haar eigen woonsituatie gaf vorig jaar de aanzet om met de camera door het land te trekken. Ze werd gedreven door nieuwsgierigheid. ‘Hoe kan dit nou? Hoe zit dit nou Help, help! Paniek.’ De dagelijkse talkshows bieden dan geen uitkomst, vertelt ze. ‘Daarin hebben experts het over feiten en cijfers. Maar ik mis de verhalen van de mensen die er in hun dagelijks leven mee te maken hebben.’
Het trekt haar enorm. ‘Dat je je ergens voor inzet en dat je iets probeert te veranderen.’ Maar om nu meteen ook de politiek in te gaan, nee, dat is voor de Amsterdamse nog een ver-van-haar-bedshow. Rienstra is meer het type verhalenverteller en als kind had ze maar één hobby: theater. Daar begon ook haar carrière, maar de meeste mensen zullen haar gezicht inmiddels kennen van het BNNVara-programma Rambam, waarin ze samen met andere presentatoren ‘boeven, bureaucraten en onzinpraters met ongelijke munt terugbetaalde’.
Met haar bril en slobbertrui oogt Rienstra serieus, maar ze heeft ook de lach aan haar kont hangen. Ze heeft iets joviaals en is een makkelijke gesprekspartner. Ze maakte vier cabaretprogramma’s, waarvan de laatste, Eerlijk gezegd, alweer uit 2016 stamt. Daarna stond ze nog in het theater met een monoloog over een vrouw met een depressie, maar steeds vaker kregen radio en televisie voorrang. Een spoedige terugkeer naar het podium staat niet op de rol. Als mensen haar vragen of ze het theater niet mist, antwoordt ze altijd dat ze vooral het maken mist. En eigenlijk vindt ze ook wel dat er een taak voor haar ligt in het theater. ‘Er zijn al zo weinig vrouwen die maatschappelijke kwesties aansnijden in hun voorstellingen. Het kan in elk geval altijd meer.’
