Recensie-exemplaren van de VPRO-redacties, daaruit bestond het gros van de boeken waarmee we de Ruilbieb aan het begin van de dag vulden, aangelengd met wat cursusboeken en onze eigen afdankertjes. Maar door het enthousiasme van de festivalbezoekers transformeerde de bieb al snel in een staalkaart van wat mensen in hun kast hebben maar niet voor eeuwig willen bewaren: heel veel thrillers, en vervlogen hypes als Jung Chang en Donna Tartt – maar ook recentere bestsellers als Tommy Wieringa, Arnon Grunberg en Jan Siebelink. Gretig worden ze na het swappen door nieuwe klanten weer van de plank gesleurd, al “O, die moet ik nog stééds lezen!” slakend.
Wij bibliothecaresses, in het dagelijks leven VPRO Gids-medewerksters, hebben onze handen vol aan het verwerken van deze mooie kringloop. Maar ook aan het adviseren van en discussiëren met klanten. Zo roept het onderste plankje, waar compleet verouderde computerhandleidingen staan en waar we daarom het bordje ‘Saaie boeken’ op hebben geplakt, veel reacties op. Meestal gegrinnik, maar één jongeman houdt verontwaardigd een vuistdikke Sendmail Manual omhoog en betoogt dat dit superhandige server-systeemboek verre van saai is. Maar, meenemen ho maar! Als je dit leest, waarde nerd, het boek is op te halen bij de VPRO op het Mediapark, waar alle overgebleven boeken weer naar terug zijn getransporteerd.
Want ja, een kringloopwinkel of papierrecyclebedrijf voor de winkeldochters hadden we niet weten te regelen, waardoor de Ruilbieb tegen het eind van de middag omgedoopt werd in Weggeefbieb. Deze ontwikkeling ontlokte een niet geheel met haar goede been uit bed gestapte dame de opmerking dat “als nu alles gratis wordt weggeven, ik voor niks al die boeken van huis heb meegezeuld naar jullie”. Dit sujet had duidelijk weinig begrepen van de schoonheid van deze bieb, die er wat mij betreft in school dat wat jij zelf afdankt iemand anders dolgelukkig maakt en vice versa. Ook alle biebjuffen (Anne Geelhoed, Heleen Wiemer, Charlotte Hortensius en ik) gingen innig tevreden naar huis met een stapeltje boeken in de categorie ‘jeeee wil ik lezen’ of ‘hahaha wat is dit nou weer’.
Bedankt, lieve biebleden! Lees ze, en wie weet tot volgend jaar weder-ruils.
Set leesbrillen omgehangen? Check. Polkadot-outfit aan? Check. Naambordje opgespeld, lezerpen-boekenscanner plus stempel bij de hand en vooral: kast vol met ruilboeken klaar? Check! Met mijn collega-bibliothecaresses zit ik klaar in Ruilbieb in de foyer van de Brakke Grond. Maar zijn de bezoekers van het VPRO Boekenfestival wel te porren voor een boekenswap? Porren blijkt gelukkig niet nodig – het loopt zomaar storm!