Een uitzending van Spoorloos die ik eens zag, ik weet niet meer wanneer. Het ging over een Nederlandse moeder die man en dochtertje achterliet en bewust spoorloos verdween. Als de dochter volwassen is, probeert ze haar moeder op te sporen. Ze bleek al die tijd in Duitsland te hebben gewoond, in een flat in een klein plaatsje. Ze is nooit hertrouwd, is altijd alleen gebleven. De dochter kwam te laat: haar moeder was al gestorven. Ze is er nooit achter gekomen waarom haar moeder zo ongelukkig was en wegging, waarom ze een anoniem en stil leven in Duitsland verkoos boven het gezinsleven dat ze in Nederland had. Er zijn geen foto’s van de periode in Duitsland bewaard gebleven, slechts een schimmig videofilmpje van een uitje, gemaakt door een andere bewoner van de flat.
De uitzending van Spoorloos is ideaal voor een schrijver: de gaten in het verhaal kan ik invullen met mijn eigen verbeelding. Wat ik zo fascinerend vind is wat de vrouw heeft gedaan ná haar verdwijning: op een andere plek heeft ze een heel ‘klein’ leven geleid. Niks spectaculairs. Dat vergroot het mysterie alleen maar. Een zelfgekozen eenzaamheid. Het is een egoïstische daad, maar ergens ook een moedige en ongrijpbare.