Fransen en Havenaar bespreken het leven en werk van Hermans die zich - ook toen hij in Parijs woonde - obsessief bleef bemoeien met Nederland. Fransen schreef het boek W.F. Hermans, een Hollander in Parijs, en Havenaar schreef een studie over Hermans en Nederland met als titel Muizenhol.
Boeken&cetera
Zondag 30 oktober
Ad Fransen en Ronald Havenaar spreken over Willem Frederik Hermans – de man die altijd gelijk had. Ze houden dit gesprek naar aanleiding van het eerste deel van Hermans’ verzameld werk.
Was het terecht dat Hermans Nederland haatte? Was hij zelf niet het voorbeeld van alles wat hij haatte aan Nederlanders? In relatie met deze vraag komen onder andere de Groningse romans van Hermans ter sprake, waarin hij venijnig uithaalde naar zijn collega’s. In de journalistieke biografie W.F. Hermans, een Hollander in Parijs spitst journalist/schrijver Fransen zich toe op de Parijse jaren van Hermans. Al sinds zijn jeugd koesterde Hermans het vurig verlangen daar nog eens te wonen en te werken. Parijs! In 1973, na een slepend conflict op de universiteit van Groningen, waagde Hermans eindelijk de grote stap. Hij verliet het gehate vaderland en vertrok naar het land waar schrijvers wél op respect konden rekenen. Er volgden achttien roerige jaren, waarin Hermans zich bleef opwinden over Nederland, een moordaanslag overleefde én in Amsterdam tot persona non grata werd verklaard wegens een bezoek aan Zuid-Afrika.
Voor het eerst is deze belangrijke periode, die de helft van Hermans schrijversleven beslaat, gereconstrueerd. Aan de hand van het oeuvre, uniek bronnenmateriaal en talrijke interviews met vrienden en collega's van Hermans, schreef Ad Fransen een even melancholiek als onthullend portret van onze misschien wel grootste naoorlogse schrijver.
In Muizenhol. Nederland volgens Willem Frederik Hermans portretteert Ronald Havenaar de schrijver als een eigenzinnig vertolker van het nationale bewustzijn. Als bron gebruikt hij essays en vraaggesprekken, maar vooral de romans. Hij laat overtuigend zien hoe Hermans Nederland haatte, maar het tegelijkertijd door en door kende. Over alles had hij een mening: zeden, politiek, taal, literatuur, en vooral het gedrag van Nederlanders tijdens de Duitse bezetting. Hermans was, stelt Havenaar vast, een van de beste schrijvers van Nederland doordat hij een van de beste schrijvers over Nederland was.