Felicita Vos is dochter van een Roma-vader en een Nederlandse moeder. Al op jonge leeftijd merkte ze dat er grote verschillen bestaan tussen mensen en culturen. Deze wetenschap intrigeert haar nog steeds. In Blauwe haren, zwarte ogen werkt ze deze gedachte verder uit. Vos maakt een reis door Europa en door de rijke cultuur van Sinti, Roma en gitano’s, ook wel zigeuners genoemd.

Vos danst met Ljiljana Buttler-Petrovic, drinkt cappuccino met flamencodanser Joaquin Cortès, huilt om gemartelde zielen in Birkenau en komt tot de ontdekking dat ondanks de versplintering van een volk oude tradities bewaard zijn gebleven en overal in Europa op eenzelfde manier in ere worden gehouden. Daarnaast staat ze stil bij haar persoonlijke levensgeschiedenis en bij de politieke situaties in de verschillende landen.

In Blauwe haren, zwarte ogen gaat Vos de confrontatie aan met de conventies die binnen de Romacultuur leven. Dit doet ze door openhartig culturele taboes als homoseksualiteit, dood en vervolgnig aan te snijden. Door de Romacultuur van binnenuit te belichten, werpt Vos een nieuw licht op de clichés die nog steeds heersen.