In 2009 is het honderd jaar geleden dat met een conferentie in Shanhai de wereldwijde drugsbestrijding begon. Het doel was om het gebruik van drugs die van natuurproducten als coca, papaver en hennep worden vervaardigd, en later ook van synthetische stoffen, uit te bannen. Socioloog Egbert Tellegen blik in Het utopisme van de drugsbestrijding terug op die strijd en op de unieke rol die Nederland daarin speelde als vrijwel continue dwarsligger.

Allereerst beschrijft Tellegen de geschiedenis van de drugsbestrijding. Vervolgens noemt hij tien uiteenlopende bezwaren tegen de wereldwijde drugsbestrijding. Tellegen is persoonlijk de mening aangedaan dat de drugsbestrijding een vorm van utopisme is met alle nadelige effecten die aan utopisch streven eigen zijn. In Het utopisme van de drugsbestrijding geeft hij aan dat het voornaamste drugsgerelateerde probleem de morele veroordeling ervan is.