De Vlaamse filosofe Ann Meskens schreef met Eindelijk buiten een pamflet tegen cultuurpessimisme. In haar boek beschouwt ze met lichtheid het leven in de stad. Wat drijft iemand altijd opnieuw de stad in? Niet alleen de postmoderne stad komt aan bod, maar vooral ook de stadswandelaar; zowel de gejaagde voorbijganger als de rondslenterende flaneur.

Volgens Meskens komen tijdens wandelingen door de stad filosofische kwesties aangewaaid vanuit straten, steegjes, markten en pleinen. Niet voor niets noemt Meskens zichzelf een ‘freewheelende ethica’. Tijdens haar wandelingen denkt ze dan ook na over de verhouding tussen individu en massa, het consumentisme en de vermeende aantrekkingskracht van het platteland.

Naarmate het boek, en dus ook de wandeling, vordert, komen er meer diepgaande kwesties aan bod. Zo gaat Meskens in op het belang van de herinnering en het medelijden. Ze verwijst hierbij naar een groot aantal filosofen als Plato, Montaigne, Rousseau en Sontag. Dankzij de wandelingen die in het boek verwerkt zijn, wordt in Eindelijk buiten frivoliteit en speelsheid gecombineerd met een zoektocht naar menselijke drijfveren.