Pim Boellaard (1903-2001) was een held. Niet alleen omdat hij had gestreden in verzet, maar ook om de manier waarop hij zijn jaren in de zwaarste concentratiekampen doorstond. Na de oorlog bleef hij voor voormalige verzetsmensen en voor oud-gevangenen een grote steun. In Weest manlijk, zijt sterk schetst sociologe Jolande Withuis een portret van Boellaard; een man van staal met onverwacht zachte kanten.

In 2005 verscheen Withuis’ boek Na het kamp. Tijdens haar onderzoek voor dit werk komt ze in contact met verzetsheld Boellaard. Na zijn overlijden in 2001 krijgt Withuis inzage in het archief van Pim en zijn vader, met onder meer dagboeken. In de periode 1942-1951 blijven deze dagboeken leeg. Dit komt onder andere doordat Boellaard in 1942 wordt opgepakt en in de concentratiekampen Natzweiler en Dachau gevangen wordt gehouden.

Boellaard is tijdens zijn gevangenschap als ‘vertrouwensman’ een steun voor velen, en na de oorlog blijft hij belangrijk voor oorlogsoverlevenden. In Weest Manlijk, zijt sterk worden niet alleen de ervaringen van Boellaard voor, tijdens en na de oorlog beschreven, maar wordt ook een tijdsbeeld van een generatie geschetst