Ondertussen is de Sam Simon aangekomen op de plek waar de boeien met visnetten uitstaan, ruim een week nadat de Thunder er vandoor is gegaan. Het valt nog niet mee om de netten aan te lijnen en binnen te halen uit het ijskoude water tussen de ijsschotsen in. Er wordt aan stuurboord een gat gezaagd in de scheepswand op het achterdek. Een vissersschip is uitgerust om een net binnen te halen: over twee katrollen komen de lijnen binnen en de vangst valt als het ware in het ruim. Maar op de Sam Simon komt het net over één katrol binnen, waardoor het is samengeperst, en bovendien wil de bemanning de vis uit het net bevrijden en terugzetten. Het is ijskoud, het dek spekglad en je wilt je vingers ook niet kwijt raken door een krab die als bijvangst in de netten zit.
Aanvankelijk is de stemming opperbest als de bemanning aan de reddingsoperatie begint. Ze werken dag en nacht in ploegen die vier uur in de vrieskou bezig zijn de vissen uit de netten te snijden. Dat gaat dus tergend langzaam onder zware omstandigheden. Bovendien is veel van de antarctische tandvis die al meer dan een week in de netten zit dood. Slechts drie van de meer dan duizend tandvissen zijn nog in leven en worden gehavend overboord gezet.
Kleinere vissen worden soms samengeperst in de netten, sommigen ontploffen door de druk en de opgehoopte gassen in de dode beesten. Armen van krabben en zeesterren zijn afgebroken in de netten waar ze zich helemaal in vast hebben gedraaid. Het hele schip stinkt naar de rotte vis, niet echt een pretje voor een bemanning die uit veganisten bestaat. ‘Gelukkig was het weer kalm, want bij storm was dit nog veel moeilijker geweest,’ zegt Wyanda Lublink.
Het duurt vier weken voor de netten uit het water zijn gehaald. Het is zo’n enorme hoeveelheid dat het eerst op het achterdek wordt gelegd, maar later ook op het bovendek en vervolgens in het gangboord.
Na twee dagen storm is de Thunder de Bob Barker nog altijd niet kwijt. Er wordt een volgende list verzonnen. De Thunder vaart een ijsveld in, in een poging de achtervolgers af te schudden. Hoewel geen ijsbreker, hoopt de kapitein van de Thunder dat de Bob Barker niet durft te volgen. Maar die volgt wel en heeft het relatief gemakkelijk in het opengebroken zog van de Thunder.
Het zal er nu om gaan wie het het langste volhoudt. Wie heeft het meeste voedsel en brandstof aan boord. De Bob Barker hoopt dat ze ergens langs de kust varen, zodat ze de autoriteiten kan waarschuwen die de bemanning van de Thunder arresteert.
Na het ijsveld zet de Thunder koers richting het noorden, naar de Indische Oceaan, vervolgens naar het westen, waarbij ze zorgt dat ze ruim buiten de territoriale wateren van Mozambique en Zuid-Afrika blijft. Maputo heeft al aan Sea Shepherd laten weten, dat als het stropersschip de haven opzoekt het aan de ketting wordt gelegd en de bemanning gearresteerd.