Sproet

Duitsland 2001. Komedie van Ben Verbong. Met o.a. Ulrich Noethen, Christine Urspruch, Aglaia Szyszkowitz, Armin Rohde en Eva Mattes.

Bruno Taschenbier (Noethen) is technisch ingenieur. Hij houdt zich bezig met het bedenken van nieuwe constructies voor paraplu's. Zijn baas Oliver Oberstein junior (Zirner) geeft hem de onmogelijkste en onredelijkste opdrachten en zijn hospita Annemarie Rotkohl (Mattes) speelt altijd de baas over hem. Margarete März (Szyszkowitz) is een nieuwe medewerkster op kantoor en Bruno wordt verliefd op haar, maar zij ziet hem niet staan. Bij het inkopen op de groentemarkt dringt zich plotseling een vreemd schepsel op aan Bruno, met een grote neus en rood haar. Het zegt dat het zijn zoon is en Bruno raakt Sams (Urspruch) niet meer kwijt. Het blijkt een pestkop te zijn, die iedereen in de maling neemt. Maar het zegt tegen Bruno dat de sproeten op zijn gezicht wensknopjes zijn. Bruno gaat het uitproberen en zijn doel is natuurlijk Margarete März. Naar de succesvolle kinderboeken uit 1973 van Paul Maar, die met producent Ulrich Limmer het scenario schreef. Auteur Maar heeft lang geaarzeld zijn werk te laten verfilmen en tot nu toe mocht alleen de bekende Augsburger Puppenkiste het kluchtwerk rond Sams opvoeren. Hij had eveneens toestemming verleend om hoorspelen te brengen. Inmiddels was er een hele generatie met Sams opgegroeid. Nederlandse regisseur Verbong mocht het verfilmen in Bamberg, de enige stad die in WO II niet gebombardeerd werd en wat tevens Maars woonplaats is. Met het nodige gooi- en smijtwerk ontstond er een ouderwetse komedie voor kijkers van acht tot tachtig (in Duitsland wel te verstaan), die uitstekend bezet is met Urspruch in de niet al te gemakkelijke hoofdrol en solide werk van Noethen, die de Beierse filmprijs als Beste Acteur kreeg, en verder Rohde en Mattes. De enigszins moralistische toon wordt gezet door de overigens, aantrekkelijke Szyszkowitz. Behalve de geslaagde make-up voor Urspruch geen speciale effecten zoals in de Amerikaanse jeugdfilms. Misschien is dit anachronistisch, maar met ruim 1,4 miljoen bezoekers in Duitsland (de absolute top voor een jeugdfilm - meer bezoekers krijg je niet) een groot succes en werd het productiebudget van 5,5 miljoen euro zondermeer terugverdiend.