Ne pas stagner

België 1973. Drama van Boris Lehman.

Deze film moet een 'fictieve reportage' voorstellen en geeft een stuk weer, dat leden van een centrum voor reclassering op maatschappelijk en cultureel gebied gezamenlijk maakten en hebben opgevoerd. 'Zowel de geestesziekte als het werken bij het toneel worden doorgeprikt. Het idee van wat nu normaal is wordt opnieuw aan de orde gesteld', aldus de cineast. Alles goed en wel, maar hij krijgt in cinematografisch opzicht nauwelijks vat op zijn thema. Zijn vlakke en onbenullige stijl maken dat deze film zijn ambities niet waarmaakt, en al snel een gevoel van verveling opwekt.