Le Décaméron des femmes

Frankrijk 1990. Komedie van Marlène Bertin.

Een doorzichtige titel, die verwijst naar het klassieke werk van Boccaccio (1953). Vier vrouwen zijn net bevallen en moeten in quarantaine blijven omdat ze een huidziekte hebben. Om de tijd te vullen en hun angsten te onderdrukken, spreken ze af elkaar elke dag een waar gebeurd verhaal uit hun eigen leven te vertellen. Deze imitatie is eerst komisch, wordt dan tragi-komisch en ten slotte tragisch. Het is gebaseerd op een stuk van Julia Vosnesenkaya, dat in het Frans is vertaald door Danielle Chinsky. De platte, moeizame verfilming is een belediging aan het adres van Boccaccio. Het merendeel van de medewerkers aan deze film heeft onbekend willen blijven.