Baraka

Verenigde Staten 1992. Documentaire van Ron Fricke.

Een film zonder dialogen of commentaar. Het is een meditatie over de wereldgeschiedenis, verteld in de enige universele taal: het beeld, gekoppeld aan geluid en muziek. We krijgen een waaier aan impressies, vergezichten en details, met verbeelding aan elkaar gekoppeld. De film werd in alle uithoeken van de wereld opgenomen: in vierentwintig landen, van grote steden tot geïsoleerde leefgemeenschappen. Vergelijking met KOYAANISQATSI en POWAQQATSI is onvermijdelijk en dat werkt in het nadeel van Fricke want de muziek van Michael Stearns is lang niet zo indringend als die van Philip Glass en dat bepaalt de film voor een groot deel. Fricke schreef het scenario, samen met Mark Magidson en Bob Green. Hij stond zelf in voor de fotografie.